Biekorf. Jaargang 41

[p. 308]

Liedje van den Duitschen schaper.

Men hoort van over vele jaren
Dat er veel duitsche schapers waren;
Rap zijn zij in de ermouncie,
In de kunsten van guichelarie.

Dewelke in Duitschland zijn geprezen,
Dit schijnt nog heden zoo te wezen
Van eenen schaper van Duitschland
Nu wonende aan den Scheldekant.

Die schaper speelde zooveel kluchten
Tot vele Scheldenaars genuchten;
Laatst speelde hij eene rare klucht
Tot zijn en veel burgers genucht.

Eene klucht geleerd in konstescholen.
Hij kwam laatst van den plaatsemolen
Met eene mudde meel belaân
In twee kleene zakjes gedaan.

Hij daar twee komiezen ontmoette
Dewelke hij eerbiedig groette,
De komiezen zeiden: Boer, staat,
Wacht u zoo gij voorder gaat.

Zij zeiden: Wil uw vracht afleggen
Zonder daar iets tegen te zeggen;
Of zoo gij daar iets tegen zegt
Wij straffen u volgens het recht.

Straks smeet hij hun zijne twee bakten,
Zij elk een kluts op hun hoofd pakten;
Maar als zij dachten weg te gaan,
De schaper zei: Heeren, blijft staan.

[p. 309]

 

‘Ik zal u de boete betalen

 

En 's konings recht voor het malen’.

 

Straks speelde hij op zijne fluit,

 

Turlu, turlu, turlutuit.

 

 

 

De komiezen vielen aan 't dansen

 

A la mode van de duitsche mansen

 

Met elk een mudde op hun hoofd,

 

Als twee gekken van zinnen beroofd.

 

 

 

Hoe meer de schaper op zijn fluite

 

De duitsche deuntje tureluite,

 

Hoe meer zij sprongen hoepsasa,

 

Op-signortje du-haut-en-bas.

 

 

 

De schaper speelde zonder staken,

 

Het zweet berstte uit hunne kaken.

 

Zij riepen: Schaper, om Gods wil

 

Zwijg toch met uw fluiten wat stil.

 

 

 

Neen, zei de schaper, geheel uw leven,

 

Of wildet gij mijn meel weeregeven,

 

Moet gij dansen den duitschen dans

 

Of eens geestig dansen op het fransch.

 

 

 

Genade, riepen zij al janken.

 

De schaper zei: Geef mij zes franken

 

En laat mij met mijn meel vrij gaan,

 

Ik zal u van het dansen ontslaan.

 

 

 

Wij zijn tevreden, zeiden zij brave.

 

Zij hem zijn zakje meel weergaven

 

Met nog elk drie franken daarbij.

 

Gij gaat maar vrij, schaper, zeiden zij.

Zoo klonk het liedje over 72 jaar te Loo in 't diepste van den Noordhoek. Opgeteekend door M.V.H. en vriendelijk medegedeeld door Heer P.V.

- 't Verschilt merkelijk met de lezing die gedrukt staat in Rond den Heerd, XXIV, 1889, bl. 401. Zou er nog iemand den voois kennen? - B.