Biekorf. Jaargang 39
(1933)– [tijdschrift] Biekorf–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
[pagina 297]
| |
 | |
Van 't leventje op 't Sin Zilles'.(Vervolg van bl. 277.) ZUSTER Ronnorine kwam het af met een wekedagschen... O!... Brozen 'n kon niet ademen van aandoeninge, en met z'n handen vooruit: - Nu zij' 'k genezen zi'... m'n buik plat en 'en groote Ko! God zal 't je loonen, masoeurtje, je moogt al vragen da'-je wilt. - Wel bedankt voor uwe genegenheid, mijn brave man; en als gij voort u zoo schoone laat bezorgen, zal u ik nog méér bedanken, en uwe goedheid betalen met nonnengeld;... weet dat zijn gebeden. - Ah ja, met gebeden 'ei, zuster? en met nu en dan een teugstje van den dienen zi'... Zet je, zuster, 'k zijn lijk een g'heel ander mensch geworden. 'k Ga je 'en keer m'n calvarieberg uiteen doen. 't Is alsan goed van de menschen te kennen ‘da'-je’ oppast. 'k Heb ik achttien jaar karolletje geweest, officieel waar! En 'en kristelijke opvoedinge gekregen, zeê! Ooo!!.. Jaren lang ‘stee'schebolle’ geweest; je kunt peizen...hoe kristelijk! En bij den ‘enfanttroup’ geweest, en in de ‘percessie’ van 't Heilig Bloed, ‘Rowanus’ gespeeld. En 'k zijn toen ten langenlaatsteGa naar voetnoot+ | |
[pagina 298]
| |
met m'n vrouwe getrouwd. 'k Ga niet zeggen dat 't een beeld van schoonigheid is; ze 'n is noch schoone noch leelijk,... 't is alzoo dozijnegoed. 'k En zei 'kik... nieten, en ze'n zei zij nieten; en 't eene woord bracht het ander bij, en 'k zei 'kik: zij'-je gij kontent van mij 'k zijn ik kontent van joen; en we zijn alzoo getrouwd, nè! We kochten alle jaren 'en kind; eer dat 't eene de ‘spinde rook’ was er al een ander... Dat vraagt veel ‘snaps’, kinders kweeken, 't is een miserie in 't eerste... tot dat ze van jen lijf zijn en beginnen loopen. En e' kind ‘onder of boven’, och God, 't gaat al met ‘één rape in den zak’... Maar gezonde smoeffels zeê!... Hadt je er mèèr aan gewenscht, je zoudt er schade aan gedaan hebben. En alzoo hebben we allen goed ons beste gedaan: Clemence verkocht mostaard en meulenaars, musschejongen en menthebollen, bruine zeepe, en al van alles... een geestige kruidenierswinkel; dat ‘snetsebelletje’ 'n stopte nooit! En 'k was ik Coiffeur van de Noblesse, van de bals op 't Gouvernement en van de ‘maschers’. En 'k en zag door m'n hoofd niet van 't werk. En 'k heb toen een deeltje gedaan van m'n nonkels, al oude jonkmans: Nonkel Felix De Gazon, Nonkel Loncke, Nonkel Narden en Nonkel Pier, al weeldig volk, en geen kinders; wa' belief'-je! En we zijn, alzoo stilletjes ‘veropsteneerd’, en op een einde... we ‘stonken mijnder naar 't geld’, we kosten leven lijk rudderheeren! | |
[pagina 299]
| |
Maar als je een ongeluk schuldig zijt ei? Op zekeren dag 'k brak mijn been in drie ‘compausten’, ja... in drie ‘conjusten’. Brozen waarachtig toogde zijn been, en de zuster keek heur blind maar 'n zag er niet ten duivel aan! - Neen, deed Brozen voort, je 'en kunt er niets meer van zien, met ‘e' tietje zove olie dage’, en als je gezond van nature zijt 'ei? Enwel... maar e'... m'n zeune was al in 't aankomen, hij was toen 'en dobbele jongen; en hij heeft hij mij(n) opgevolgd, en altijd deurbrave geweest lijk ze' vader, een g'heele ‘siffesante’ jongen en een wroede werker! Enwel .. hij kapt er hij deure zi'... lijk deur de beuter, en hij komt hij treffelijk en goed aan z'n brood. Ja... daar 'n is voor hem niet te bidden! Nog eenige jaren... ‘dat’ gast gaat hooge in z'n schoe'n staan ... En al de andere waren meisejongens, maar z'hebben toen nog àl goed meêgeslegen. We'n mogen niet klagen. 't Zijn al nunnetjes geworden in ‘'t Spremollie’, zoo je kun' peizen. En alzoo jongens van treffelijke afkomste en goe' burgers lijk mijnder, wa'belief'-je, ze zien dat geren komen ei? Je ziet dat van hier... ze snakken daar achter. Ja jaa z'... ze stellen zijnder da' g'heel wal! En alzoo zi' met dat been, 'k en heb ik al niet vele meer kunnen uitrechten; en pertang! m'n ergste vijanden hebben altijd de docteurs geweest... 'k beefde ik van gezondheid! Waar dat de zonne inkomt blijft de docteur buiten!.,. Maar k en kan alzoo tegen geen ‘fatieke’ meer, versta'-je, dat's ‘de konte’, en m'n herte is versleten... altijd jagen en jachtig zijn... kan 't missen! 'k Ben lijk een windei... zoo teer geworden. Maar m'n vrouwe, wel! laat ze los! dat is een trekpeerd! èn neerstig, èn bendig! altijd noch de(n) draai van 't schip. 'k Ben nu al tien jaar ‘onder de voeten’, en m'n hertjen is gerust: alles is geschikt, | |
[pagina 300]
| |
ieder kind weet wat hij ga' krijgen; 'k mag gerust m'n hoofd nederleggen. Zoo... wat kan ik meer wenschen, 'k ligge ik hier nu zi'... 'k verkoos de keuning voor m'n vader niet. 'k Ben nu twee en vijftig jaar... je 'n zoudt 't niet zeggen 'ei, maseur? ...'k drage zoo schoone m'n jaren! En zeggen dat er zooveel dutsen zijn in de wereld door hunder eigen schuld! Die met hunder voeten wegschuppen wat dat ze met hunder handen niet meer 'n gaan kunnen oprapen. - Wel zwijgt er van, zei masoeur, zoovelen die met hun geluk spelen. - Al-ha kijkt 'en keer, deed Brozen voort; 'k heb er gekend van die sosjalisten: ge zoudt ze een jaar op den bleek geleid hebben... 't rood kwam nog deure! 'k Heb er geweten van die nachtlampen, van die loebassen, van die bierbalgen - dat 'k het zoo leelijk zegge - die nooit genoeg 'n wonnen, die 't al verdronken en meer of dat z'hadden, is dat niet triestig? Je moet van den ‘Kwikken’ in hên, zeg ekkik! Je drinkt één glas of je drinkt er honderd, is dat 't zelfste niet? Geeft 'en keer nog 'en slokske, masoeur;... ja... dat ‘soelazeert’... 'k Zeg ik altijd voor m'n reden: met één glas je proeft een tunne. Ja... ja... ja 't geld wilt 'en goe' meester hebben; en den dag-van-vandage, je moet 't zoo goed in kooptjes leggen, zoo goed jen centjes overleggen! maar g'hebt van die sommogte menschen z'hebben al ‘zooveel gedachten of géernaars pooten’... en die(n) drank 'ei? die(n) ongelukkige(n) drank, dat is de moere van alle kwaad.... Dat 'k zegge(n) zou, zuster, geef' 'en keer nog 'en kleen teugsje, juiste om m'n lippen te ververschen, 't ander is door m'n kele gevlogen, en 'k he' m'n lippen vergeten. Zuster Ronnorine 'n dorst niet weigeren, zoo een | |
[pagina 301]
| |
heilige brave kristen, en ze schonk... maar Brozen schonk meê: - Ja, masoeuitje, ja... nog e' beetje, ja nog e' beetje, nog e' beetje. En als de pinte vol was, ja 't ga' genoeg zijn, 't zou overloopen; dat 's klasse zi'! En met een slokke g'heel de pinte was uitgeleersd, en 't glas vloog haast meê. - Ja, zei de zuster om ook entwat te zeggen, en al een ziertjen op heur ongemak, verlangend om weg, wat een oordeel staat er die dutsen te wachten, en zooveel moeilijkheden in het leven... hoe geraken z'er toch uit! - Hoe?... e' van voren d'rin en van achter d'ruit, antwoordde Brozen g'heel natuurlijk zonder vele peizens. Maar weet-je wat, masoeur? Onz'Heere 'n is geen spreker, hij komt op z'n tijd, hij heeft d'eeuwigheid ommers! En de dag ga' komen!... De muizen eten wel brood maar z'n eten geen dagen. En de wrake volgt!... z'n gaan 't in hunder graf niet dragen! - Dat is schoone gezeid, knikte de zuster. - Ei zie!... sprak Brozen... g'heel hóóveerdig. - En weten dat Onz'Heere zoo mild is in z'n gratie. - 'k Zeg het g'heele dagen: als de duivel de menschen helpt in 't kwaad, wat 'n zou God de goe' niet helpen in 't goed. Masoeur stond paf! Dat was wel den heiligsten mensch dien ze ooit van heur schoon leven had tegenkomen!... En ze trok om weg... - Ei jamaar! schruwelde pater Ambrosius; hij verschoot ervan! E' jamaar ga' je m'hier in plan laten dè, masoeur? Kijk' daar is nog een grondetje ...geef' hier; bier dat verschaald is. 'n deugt niet. En Brozen had g'heel de keete binnen zonder dat Ronnerintje 't gelet had...
Een ure of twee later lag Brozen al te roepen en te tieren om dood. Zuster Honorine 'n dorst heur neuze niet toogen... - Ge kunt hem met één woord doen klappen maar met geen honderd doen zwijgen, dacht ze; 't is een | |
[pagina 302]
| |
fraaie mensch, maar een weinig lang van stijl, en ik heb nog ander werk. Brozius kloeg putten in d'eerde tegen de gebuurs: - We zijn er hier wel meê met dat kind zonder hoofd! Wat nu gezongen? Maar ze lapten 't hem van al alle kanten: - Peis'-je da'-j' je hier ezelsteendronke moogt drinken dà, smachtegaard! Je zijt van nu al dikke van den drank. 't En gaat niet alsan pakken met jen ‘gepareerde redens’, menheere de Schoonsprake met al jen pavanerije! - Met jen redens van Sizoas! riepen ze van t'einden de zale. - Is dat tegen mij da'-je 't hebt? vroeg Brozen; en met een uiterste misprijzen: Zwijgt, stadskèkelaars! spoog hij uit, of is dat gijnder ‘die dat leeuwetjen opgeëten hebt’? Satterdjoduine! En dan in z'n eigen voort: Waar zit dat schaap van 'en nunne!? Wat 'en trage ‘lamminge-van-'en-leêgelooielente’, is dadde! - Z'is zij Moeder van d'Avance! loechen ze met drie'n. Maar Brozen was gerust in die spotters. - Nuldedjakke, kloeg hij, dat is toch lastig... Ik die zoo geren op strate vendele(n). Heilige Stakestijf, patroon van de kaailoopers! Heilige Antonius van m'n geweste, hoe is 't toch Gods mogelijk? hoe kun-'je m'alzoo plagen? Maakt toch dat 't uitkomt en dat ze 't vinden wat er in m'n lijf zit! Maakt dat 'k hier toch uitgerake, uit dat nest!... Ze zijn hier al van Lotje getikt... Wat soorte volk is dat hier?... uit den top van den aap z'n steert! Al soepe de Saint Bernar(d)! Nuldedjakke! Satterdjoduine!!... - Ssst, hier vloekt men niet, vermaande de zuster die van achter 't hoeksken kwam. - Ah dag Masoeurtje, 'k en zag je niet, loech Brozen; 'en mensch zou wel moeten oogen hebben met e' boogstje. Maar 'k en vloekte niet zulle, 'k en | |
[pagina 303]
| |
heb nog nooit geen vloekstje geleid, 'k en zou niet durven!... ba' neen ik! Treffelijke menschen 'n vloeken niet. 'k En doe 'k ik dat niet om God te tergen, Onz' Heere vergeve 't mij; maar als je zeer hebt, van dat smertelijk zeer, masoeurtje, en je legt er toen 'en keer een knoop deure dat... dat... dat 't klettert! dat is lijk een ontlastingen. Heb-'je dat nog nooit ondervonden, zuster? E'wel-e'wel! 'k zou 'k ik aan m'n oude al een beetje moeten aan m'n gemak zijn;... en 't is juiste 't contrarie. - Dat is het leven, brave man, veel lijden en toen dood gaan; maar dan begint het ware geluk voor de brave christen menschen. - Jamaar, schruwelde Brozen en hij sprong rechte, als 't alzoo is, 'k en ben ik nog niet moe' van lijden, masoeur; maar 't is maar dat 'k wil zeggen bij maniere van spreken, dat ik kost, als 't met jen goedheid overeenkomt, alzoo al was 't maar aan een kleen zuiptje drinken geraken, masoeurtje, dat is lijk een heele(n) brand in m'n kele, enja... dat's van die suikerziekte 'ei, me' mensch; zwijg' van die suikerziekte! honderd ten honderden suiker in me' water, is dat niet dè?! Dat je moest van binnen kijken 'ei: mijn lijf is lijk een suikerfabriekstje... en ze mogen 't van mij al hebben dat erbij is, zulle. - Hier is een kommeke melk, man; lees nu schoone drie weesgegroetjes, en slaap toen gerust... het is nu tijd van slapen. - E'jamaar wor'-je gij kinds dà, masoeur, malk en nù al slapen!... Maar de zuster was verdwenen. - Kluitorgel! mond toe! riep er een. Slapen is gemaakt om te rusten! J'hé' 't verstaan 'ei? En als je nog vele zaagt met al jen drinken... 'k giete hier g'heel die waschkanne in jen nekke!... En Brozen schoot uit: - 'k Zou 't willen zien, zei de(n) blende(n)! A... je peis'-gijnder da' je m'alzoo gaat kullen! Oei gij politiekers van de laatste kluite!!... Dat er een aan mij | |
[pagina 304]
| |
roert... 'k geve hem 'n ‘nattantaatje’ tegen z'n hoof' dat hij al de sterren ziet uit de luch'!! Wat dingen!... Kom' hier, 'k legge je over m'en arm lijk een palto... Maar hij kreeg me daar al met 'enkeer een eemer water over z'n kop, dat hij zwom in z'n bedde... mestlekende nat!... 's Anderendaags staken ze hem voorzichtig t'einden uit... in een kamertjen alleene. Daar mocht hij zingezagen zooveel of het hem lustte en hij ruide lijk een zatte meulenare: - En zeggen dat 'k dat hier, alzoo ‘tegen riggeur’, moete laten gebeuren! Brozen Bronders! waar zijn jen vuisten!! en m'n jong herte en m'n stijve beenen die over een jaar nog geen zeer 'n deden! De tranen stonden in z'n oogen, en vol spijt: - Dedjinne! riep hij, 'k zijn juiste nog goed voor de broertjes,... voor bij de kortsteertjes! ('t Slot volgt). K. De Wolf. |
|