Biekorf. Jaargang 39
(1933)– [tijdschrift] Biekorf–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd | |
Wegelwulge.O wegelwulge,
grachtbeheer,
gevest hier onder 't wandelend stilstaan
van mijn voeten!
gebulten boom,
verjongd, veraanzicht, waar voordien
uw taai gestel
den nijdigen winter heeft deurzien!
***
Uw zilveren kophaar wierd verbeurd,
uw bloed was weg, uw vleesch versteven,
de dood stond op uw lijf geschreven,
en daar!...
Gods oogen daalden op u neêr,
ge krijgt uw vleesch,
uw bloedkracht en uw schoonheid weêr!
***
| |
[pagina 263]
| |
O wulgeboom,
versier van onzen vlaamschen moergrond,
ge mint den dijk,
ge mint den wegel,
waar ge kind eens, lustig opschoot,
waar ge naderhand oud en krom wierdt,
en waar uw loovers, telken jare,
't jaar bestrievelen dat voorbijvaart!
Met uw schaduwe voor gezelschap,
bloeit ge nu
lijk of ik u,
in 't blijzijn van ne lentelach,
zoo menigmaal hier bloeien zag
bij 't zinderen van uw wortels!
***
O wegelwulge,
rustig gaat den oegst aan 't rijpen,
en 't buigend graan
zoent mijn aanzicht waar ik weêr
als vriend aanzijds uwen stam mag staan!
Uw holde lichaam wierd èn huis,
alom bevloerd met mulzig gruis,
waar rijzende jeugd de bruine wanden
komt omranden,
waar zinkende praal de deure uitsluipt,
en 't daglicht in uw diepte kruipt!
***
Ei! 't zoet geweld van blomme en gers,
van mos en wied, van glimmende pezen!
'n vinde ik daar geen wakend wezen?
geen wezen met gehuurd verblijf,
o bolaard?Ga naar voetnoot(1)... 't doet.
| |
[pagina 264]
| |
'k Zie 't onderaardsch gangsken in die sleur,
'k zie 't heimelijk speur,
en toch geen zierke 'n roert 'n poert,
geen iet of wat dat 't herte voert
om onbeducht, en zonder wijken,
te wikkelen dáár waar menschen kijken!
***
Op heur deugdelijk buitengoed,
in 't landelijk mooizijn van heur huis,
daar weunt ons zorgende zomermuis,
die onbeschaft, en toch zoo dicht,
en schijnbaar dood, begraven ligt
in al de weelde
van dat leven! -
en dat leven sterft met u,
herleeft met u, o wegelwulge!
Nieuwcappelle A. Mervillie. Kortrijk - Verruelaan, 39 - |
|