Biekorf. Jaargang 39

Een zeembaard.

Dat is elders een zeemer: iemand die altijd zeemt, d.i. slepende en vleiende spreekt, lamoereert dat het tegensteekt.

Ardooie. - D.B.

Te Kortrijk spreken ze, in kwaadheid, van ‘dendien met zijn zeemtote, met zijn zeemende muile’, meer bedaard klinkt het: Hij kan wree' goe' zeemen! 't Is al zeemen en fleemen dat er aan is.

B.V.