Biekorf. Jaargang 39

Mengelmaren.

Gheluwe - Vgl. hierboven blz. 147.

Zou A.V. die verleden jaar alhier bl. 124 geschreven heeft over de Ghylcuppe (gijlkuip) soms geen uitleg vinden voor die ‘gheluwe’ van Oyghem? Bedoelde gheluwe was immers een bijkomende last van pacht van de eenige herberg der parochie; en, in dien tijd, brouwden de herbergiers zelf hun bier, gelijk onlangs nog de oude faro-slijterijen rond Brussel.

Heer Huys, een brouwer, zegt mij: ‘Als het bier in den bierketel goed afgekookt is 's achternoens, dan laat men het afloopen in den koelbak, waar het berust tot den volgenden morgen. 's Morgens vroeg laat men het afloopen in den gielbak, die gewoonlijk, voor 't gemaak, onderden koelbak staat. Daar, in den gielbak, wordt het bier met zetgist vermengd om, als de gisting grijpt, het dan in de tonnen te laten loopen.’

De Bo haalt aan: Zoo geluw als klein bier. Zou onze ‘gheluwe’ van 1576 soms niet beteekenen: klein bier? d.i. flauw bier, dat weinig gekookt is, dat nog maar bleek is, en niet

[p. 191]

bruin-rood afgekookt, en bij gevolg flauwer en lichter dan goed afgekookt Oudenaarsch of Rodenbach's?

P.D.B.

- Rechtuit gesproken: met dien uitleg kan ik niet mee. 'k Blijve bij de taal- en geschiedkundig aannemelijke voorstelling: gheluwe = gley, gluw, van hierboven bl. 147.

A.V.

Zei-spreuken.

Een eerste grepe uit de toegezonden aanvulling bij de reeksen hierboven bl. 117 en vorigen.

- Ik en houde niet van die nieuwsgierigen, zei de bakker, en de broodwegers stonden voor zijn deure.

- Dat drijft aan, zei de bult, en hij kreeg 'ne steen op zijn kas.

- Als 't lukt, zei de bult, dan kalft de-n os.

- De woorden zijn schoon, zei de duivel, en hij las in den misboek. Antwerpen.

- 't Zal wel komen, zei de koewachter, en geheel zijn broek was al vol.

- Wat nu gezongen, zei de koster, en hij had zijn les vergeten.

- Het is iets te zeggen, zei de man, een kind zonder hoofd: men weet niet waar men de muts moet zetten.

- Recht is recht, zei de man, en hij dreef zijn eigen koe in het schot.

- Dat valt mee, zei de matroos, en hij viel met den hangtrap in zee.

- 't Is vet, zei de schipper, en hij lekte zijn lip af. Dendermonde. (Gezeid b.v. aan een kind al etende: 't is goed hei? 't Is vet, zei....).

- Dat en staat niet, zei de wagenmaker tegen den smid, en 't waren alle twee vuilaards. Bl. 118.

- Met je-zelven boffen 'n deugt niet, zei 't meisje, maar ik ben goed. Brugge.

- Spin ik niet, dan houd ik mijn vlas, zei 't Mijtje, en 't vaagde de kobbenetten van zijn wiel. West-Vl.

- Kinders kweeken is een ruzie, zei de Reuze, en hij 'n ha' maar één. Brugge.

- Trekke maar, zei Pier Annaert, en hij had zeven kazakken aan.

- 't Is redelijk, zei Pol, en hij gong janken.

[p. 192]

- Om de duur komt alles, zei Thys Persoon, en hij kreeg zijn rug vol slagen. Antw.

- 't Zal er gaan rooken, zei de kraai, en haren nest brandde af. Burcht-Antw.

- De woorden zijn schoon, zei de wolf, maar ik kom in in het dorp niet. Brabant.

- 't Is kwâ water, zei de reiger, en hij en kost niet zwemmen. West-Vl.

De Twee Werkbie'n bedanken voor de belangstelling en verwachten nog veel materie van smakelijke zei spreuken.

De Honderdjarige van Nieuwcappelle.

Uit haar doodbeeldeke:

† Bidt voor de ziel van onze dierbare Honderd-Jarige Hendrika-Sofia Slosse.... geboren te Nieuwcappelle den 31 Mei 1832, en aldaar godvruchtig overleden op haren verjaardag van 101....

Haar leven lang bleef ze 't voorbeeld van Nieuwcappelle; gehoorzaam en eerbiedig jegens hare geestelijke en wereldlijke overheid; godvruchtig, verstandig en beleefd, altijd vriendelijk en welgezind, goedhertig en behulpzaam.

Nederig van gemoed, zoo heeft ze nederig en dankbaar ook haar tweevoudig jubelfeest als Kongreganiste, en als honderdjarige laten vieren. - 7 geestelijke Herders, 10 Burgemeesters, 7 Bisschoppen, 6 Pauzen, 3 Koningen, hebben dat lang leven met hunnen name bestempeld, en Z.D. Hoogw. Bisschop H. Lamiroy, bij zijn vereerend bezoek ten huize, schonk aan de dierbare zieke den troost van zijnen bisschoppelijken zegen.

O mijn God, die 101 jaar zijn voorbij!.... d'eeuwigheid alleen blijft vast en onwankelbaar voor al die naar d'eeuwigheid moeten. o Zalige Moeder Gods, dagelijks las ik uwen H. Roozenkrans, en 't uitgaan van de meimaand, bracht mij tot het ingaan van d'Heilig Hertemaand, in de blijdschap des hemels.