Biekorf. Jaargang 39

De lijster.

De lijster komt ons weêr bezoeken.
Hij trippelt in de kruin der boeken
die in mijn tuin te droomen staan
en welgezind aan 't groenen gaan.

De lijster ei! wat kan hij fluiten
dat 't gallem geeft en de ooren tuiten!
Hij slaat zijn slagen luid en veel
als had hij klokspijs in zijn keel.

Zijn zang? Van alles wat. 't Zijn brokskens
van vogelvooizen, klank van klokskens
met zilver in; en 't klinkt zoo schel,
zoo helderzoet als beiaardspel.

De meerlaan met zijn luide tale
en kan 't bij onzen baas niet halen.
Hij zwijgt en vliggert weg van spijt
wanneer de lijster ons verblijdt.

Wees welkom dan, gij lieve zanger!
Gij roept ons: Menschen, treurt niet langer,

[p. 156]

 

de zonne lonkt, de lucht is klaar,

 

de blijdschap van de Lente is daar!

 

 

 

Uw schuifelen, dunkt mij, klinkt als 't voorspel

 

het jubelend voorspel van dat koorspel

 

dat 't vogelvolk met luid geschal

 

in Lente en Zomer zingen zal.

 

 

 

Ge komt uit 't land den Winter ruifelen,

 

ge zijt een beste baas in 't schuifelen;

 

ik bied u, zanger, brave vriend,

 

een eereprijs. 't Is wel verdiend.

Maart 1933.

C.B.