Biekorf. Jaargang 39 (1933)

Biekorf. Jaargang 39

(1933)– [tijdschrift] Biekorf– rechtenstatus

Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



I Dichten. Dichten, dat hier nevenst mij, bij Gods genade, wandelend uwen voet verzet! dichten, dat als trouw gezelschap, minzaam op mijn wandelen let! - Bij Gods genade. - _*_ Dichten, gij, dat lachend uit de lucht gezegen, stondekes van mijn stonden maakt, als ge vriendelijk, zoet, onhoorbaar, met uw vleugels mijn hoofd genaakt! - Bij Gods genade. - _*_ Dichten, dat bij 't wegen van mijn herte, 't spannen van de ziele ontsnoert, en bezield, de ziel laat ademen,
[pagina 101]
als ge vrij dat herte roert! - Bij Gods genade. - _*_ Dichten, dat hier aan den winter van mijn leven 't blijzijn van de lente gaf!... Dichten, zaait wat blommekes nog, wat wilde blommekes voor mijn graf! - Bij Gods genade. - _*_ Voor mijn graf!... o daar ook zullen Gods blommekes bloeien, daar zal't gers zijn zaadje telen, zullen de geluwe loovers vallen, zal de winter sneeuw doen spelen! _*_ Jaren, jaren, zullen omgaan, en na 't dichten, mochte mijn ziele uit d'hemelzalen, mochte mijn ziele op 't heilig kerkhof, wêer heur zalig kleed gaan halen! - Bij Gods genade. -
II Wandelt ge 's zomers. ‘Caeli enárrant glóriam Dei’ (Harpzang 18-1). Aan Heer en Vriend D^r med. Hil. Allaeys - (Herwin Eeekel) - Antwerpen. - Wandelt ge 's zomers in uwen hof, bij 't zwijgen van den avond, laat ge 's winters, stille en aleen, uw blikken gaan deur 't schemeren van de ruiten, strekt uw hand dan over den hemel, luikt èn ooge en kijkt de diepte in, d'heerlijke diepte, waar 't gewelf be- vloerd is met geheimen!...
[pagina 102]
_*_ Hoeveel sterren bachten uw handvlak! hoeveel handen kunt ge leggen over die wijdde!Ga naar voetnoot(1)... Sterren!... druppelkes dauw, waar 't glanzen in piept van d'eeuwige zonne!... Sterren!... God aleene kan ze tellen, Hij, die God, voor wie 't ontelbare tel is! God aleene kan ze richten, doet ze schijveren naar de zweê van 't goddelijk willen!... O mijn verstand, ludderend straalken in dien afgrond! wankelend staat uw zwak vermogen bij 't onwankelbaar eindeloos grootzijn van uwen Schepper! - _*_ Nu, mijn oogen, bei mijn oogen, nu, nu, late ik u duikelen in die luchtzee! o mijn oogen, bij dat duikelen, hoeveel ruimte 'n blijft er niet over, rechts en links, be- neên mijn voeten, leege beneên, aan d'overzijde van onzen aardbol! hoeveel sterren die ge niet 'n ziet, mijn oogen, ziet of zien zult! hemelgedaanten, die gesnoerd en weggebunseld in hun licht, hun hooge geboorte nooit 'n meldden! - _*_
[pagina 103]
O mijn handen, pakt mijn hoofd vast! 't duizelt!... in dat hoofd ook draaien de sterren, in dat hoofd ook zingt den hemel, ruischt de vloed, den eeuwige vloed van: Sum qui sum - Ik ben die ben. - O mijn handen, steunt mijn hersens!... gansch mijn menschzijn rilt en kraakt, bij 't zien en 't voelen van die macht, die macht... die God is! - Nieuwcappelle. A. Mervillie.	voetnoot(1) Wijdde = wijdte, 't wijdzijn. - Vergelijkt breed-de; lang-de; hoog-de.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Alfons Mervillie