Biekorf. Jaargang 39

Muggen.

De donderbeestjes, lastig volk!
Dat weet ge. Maar ik weet er
die al zoo boos en lastig zijn:
de muggen zijn niet beter.

't Mag zijn dat muggen geestig zijn
wanneer ze, in dichte drommen
hun dansen doende, stil en fraai
hun gonzend deuntje brommen.

Maar d'hitte komt. Dan zit hun lijf
vol kwade en slonke streken.
Past op, wanneer ze, als 't avond is.
uw huis zijn ingeweken.

Past op!. Ge zoekt, na werk en last
den zoeten slaap. Die dwergen
en gunnen u geen ruste, neen.
Past op!. Ze gaan u tergen.

Een stuk of twee zijn mans genoeg;
ze zindren rond uwe ooren,
ze stormen aan als hadden zij
uw ondergang gezworen.

Verbergt u in uw lakens maar,
verduikt uw hoofd en handen:
ze zoeken om in menschenvel
een gloeiend punt te branden.

[p. 90]

 

Daar!. Op uw voorhoofd stapt er één

 

voorzichtig, op zijn zokken;

 

een priksken, oei! Die schuiverluit

 

heeft van uw bloed getrokken.

 

 

 

Slaat weg, slaat dood! - Ge wilt, ge zult

 

de lust der wraak genieten;

 

't en doet, och arme!; slaat of schiet,

 

ge slaat, ge schiet voor nieten.

 

 

 

Een bosse rood en groot versiert

 

uw aangezicht. Wat dingen!

 

Waar zijn ze! - Gekkend ronken zij

 

en trekken weg al zingen.

 

 

 

't Wordt dag: nu moogt ge op 't droef geval

 

wat jammren en wat babblen,

 

en dan, voor zalig tijdverdrijf,

 

uw voorhoofd openkrabblen.

 

 

 

't Staat vast: ge zult dat spokengoed

 

vermorzlen met uw handen,

 

eens klopjacht houden, of, zoo 't kan,

 

die rekels muilebanden.

 

 

 

Vergeefs gedacht, vergeefs gepoogd

 

gij, mensch, zijt overwonnen,

 

en te avond, tot uw schaamte, wordt

 

die aanval herbegonnen.

 

 

 

Gaat zoeken nu om hulp en troost

 

bij menschen of in boeken;

 

de muggen zijn u meester, mensch;

 

al wat ge kunt is ...zoeken.

 

 

 

Ik weet een raad die baten mag.

 

‘zegt, haast u!’ zult ge vragen.

 

Pakt vast; de raad is kosteloos:

 

Verdraagt het zonder klagen.

September 1932.

C.B.