Biekorf. Jaargang 37

Uit Oost-Friesland

Het volgende liedje ‘Zeemansbloed’ op muziek gezet door Olaf Paulus, vinden we bl. 157 in den gedichtenbundel Aus Ostfriesland door Bernhard Brons in 1908 te Emden uitgegeven. "De taal is het Platduitsch, en wel bepaald de streektaal van Emden.

Voor een Vlaming is het wel verstaanbaar, mits te letten op sommige klankveranderingen: au (mau

[p. 279]

der, blaud) = ndl. oe; ai (blaien, glaien) = ndl. oei; ij (gespr. als Ndl. ei) in sij, stijn, gijn = ndl. ee.

Mauder stunn mit hör kind up de arm

Up 't Wapsingsveen;

Ovep blaiende haide un baukwaite warm

De Sünne scheen;

Mauder drükkde hör junge an 't hart

Un nünnde un sung:

‘Ga du nijt up sij, ga nijt up de vaart,

Miin eijnigste jung!

De sij is so gluumsk, sij gluddert un glaid

Smals wunderbar mild;

Man en graffstijn is elke wulge, dij gaid

Van Texel bet Sylt.

Diin vader vaur ut up en vöörjaarsdag,

Gijn wulkje in sigt;

'T was 't leste maal, dat miin ooge hum sag:

Hij's kenterd bi Wight!’

Sööntje rekkde siin arms umhoog

Un lachde, - dat kind:

Siin ogen volgden en wulke, dij vloog

As 'n schip, voor de wind.

Nünnen: neuriën, lullen. - Gluumsk: mnl. glumende; valsch, kwaadaardig, gluipsch.- Gluddern: glinsteren. - Texel en Sylt: de uiterste Westfriesche en Noordfriesche eilanden.

't Serpentje. - De grintweg, die van de Kortrijksche bane af naar Pitthem loopt, krinkelten winkelt en ‘slingslangert’ zoodanig, dat het volk hem 't Serpentje noemt. Wie aldaar rijdt, moet ‘goed bij de zijne’ zijn!

Ant. Verwaetermeulen.