Belgieksch - Belgiekenare
(uitspr. met Fransche gi- en stemzate op ie.)
Belgieksch in Fransch-Vlaanderen is het Vlaamsch ‘van over de schreve’ zooals ze daar zeggen voor: ‘over de grenze’.
- Hondschoote klapt al een beetje Belgieksch (d.i. Vlaamsch dat heel trekt op 't Vlaamsch van ‘uit de Belgieken’, van Veurne en Poperinghe en dieper in, en dat al de eigenaardigheden van 't Fransch-Vlaamsche begint te missen).
- Die pater [die de missie kwam preeken] 't was al Belgieksch dat hij sprak!
- Wat da' meneere de paster 'êpeisd hêt van zoo'n Belgiekenare te vragen! (want ze 'n verstonden hem niet goed).
- Sander is 'êtrouwd met ê' Belgiekenege.
- Als die soldaten toekwamen [uit België in 1914] ze spraken zijlder altijd van ‘Calais, Calais!’ en 'k zegge: Nig, dat zijn nu Belgiekenaars en 't is altijd van Calais: wij zeggen altijd Kàles.
En of ze 't daar seffens hooren dat ge ‘van over de schreve’ zijt?
- Z'en moeten maar hulder mond open doen om 't hooren dat ze van de Belgieken zijn.
geh. Rexpoede.
P. Van Ghindervelt
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
