Wie zit er in mijn torre?
't En is, rom-rom-filium, 't en is ‘de schoonste maagd van Brugge’ niet meer, waarvan de kinders zingen, die in mijn torre zit.
Mijn torre zou vromer beiaarden, de klokken van 't ‘Belfort’ inniger spelen van 't Heilig zoete Bloed, ware 't de schoonste maagd van Brugge die in mijn torre zat.
Als ik het ‘Belfort’ hoore zingen van wat aan Brugge heiligst-eigen is: den ommegang van 't Heilig zoete Bloed, ...hoore zingen van ‘karakteristieke en plastische wagens’. van ‘een reeks tooneelen die... door de suggestieve plasticiteit onvergetelijk’ zijn: dan schudde ik het hoofd en zegge bedroefd: 't en is de schoonste maagd van Brugge niet, die in dien torre zit.
Ze zingen alzoo die willen ‘hooge zingen’ boven 't hoofd van 't volk, boven 't hoofd van 't Vlaamsch, in 't Fransche-Nederlandsch der ‘kultureele centra’: en moet ze dan, om schoon en groot te zijn, naar 't vreemde hof heur vrije lied en wijze stemmen, de schoonste maagd van Brugge die in mijn torre zit?
O laat heur de onvervalschte pracht van eenvoud, van oprechtheid, van ongezochten tooi; heur eigen-Vlaamschzijn is heur roem en grootheid; heur klokkenspel kan wel uit eigen gronden de zangen scheppen voor eigen vreugde en eigen leed; en 't ‘Belfort’ zal maar 't ware Brugsche belfort zijn, als eens de schoonste maagd van Brugge in zijnen torre zit.
Goebe.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
