Biekorf. Jaargang 37

Het graf sprong open in drien!

Langs alle kanten brengen ze steen aan, franschen steen, voor den grafzerk onzer Moedertale: beur graf moet heerlijk zijn. De levende tale van Vlaanderen gaat den put in; een nieuwe bouw rijst op heur graf, uitheeinsch van stoffe en trant. En de bouwers van dit doodenhuis waarin 't nieuwe Vlaanderen moet wonen, ze kappen al de letters van 't opschrift in het Fransch... dat Vlaamsch geworden is!

Alzoo schrijft mijn ‘hoogstaande krant’: ‘De directie zegt dat er een belangrijke regressie in de binnenkomende orders is te constateeren, welke zij tracht te compenseeren door een reductie der onkosten. Hiermede geraakt men weder in de vicieuse cirkel...’ En op de keerzijde luidt het ‘De inhoud van de film is interessant genoeg om die prolongatie te motiveeren.’ Ten slotte, in de laatste toevlucht der adverten-

[p. 62]

ties geeft ‘de accentueering der baisse aanleiding tot een heele serie uitzonderlijke offertes.’ Ik zie er de Firma X. ‘een verbluffend assortiment bonbons offreeren.’ Er wordt ‘deelname gevraagd door machinezaak met zeer goede perspectieven; ± 300 mille, om exploitatie in die branche te adopteeren.’

En toch: de ziel en 't leven moet overwinnen! ‘Het graf sprong open in drien!’ zingt het wonderschoone volksliedje van moeder Tjanne. Ook onze Moedertale moet heur graf doen openspringen als ze heur kinderen wegens de mishandelingen der stiefmoeder hoort klagen. Hoort ze, lijk Tjanne, den wrekenden levensroep schreeuwen:

En myn lichaem ligt onder d'aerde,
En den geest doet my hier staen!

Goebe