Biekorf. Jaargang 36

Is 't den oever van de zee?...

Aan Heer eu vriend Lorenz De Mets,
Onderwijzer te Zele (Oostvl.).

IS 't den oever van de zee?... 'k zie
't effen strand, met honderde wezens,
die genoegelijk
speeldag houden,

[p. 373]

 

waren⁽¹⁾ en woelen

 

al deureen, bij

 

't deugdelijk meêdoen van den hemel!

 

wandelaars, ei! waar is uw weunste?

 

waar de zee?... 'k en

 

zie geen zee,

 

'k en hoore geen zee, en

 

toch lijk badvolk,

 

stout en benieuwd⁽²⁾, zoo overheerscht ge

 

't ketterend wijdzijn dat voor u ligt; -

 

kinders en jonkheên,

 

juffers in 't witte,⁽³⁾

 

lustige leurders,

 

ghebt uw zee toch!

 

't is de zwier, de zwier van uw vrijzijn,

 

't is de glans die boven uw hoofd hangt. -

 

Voorland⁽⁴⁾ en zulle,

 

gaten en garren,

 

't reust... 't reust... 't kri-

 

oelt van de mieren!...

 

........

 

Heeft de laaiende zonne er beschot⁽⁵⁾ in!

 

daar ze minzaam, op die vreugd, de

 

liefde mag leggen

 

van heur aanzicht,

(1) Waren = omgaan, verkeeren. - Uit ons waren komt wareeren, met verfranschten uitgang; vergelijkt verbauwreeren. (verbauweren, verbauwen).

(2) Benieuwd = nieuwsgierig, dat eigentlijk zeggen wilt: gierig of begeerig naar nieuws.

(3) Met witte vlerken.

(4) Voorland: eigentlijk de strook land of zand tusschen den oever en 't water; nog de strook land tusschen 't huis en den weg; ook nog huisdam, voordam, steendam (trottoir), plankier, (vroeger misschien in hout geleid), en dat volgens Vercoullie, komt uit Pic. planquer (fr. plancher), uit plank (planche), met grondzin van 't latijn planum = vlak, effen.

(5) Beschot, van beschieten, lijk genot van genieten. Beschot is den opbrengst van 't beschieten, voor veelte en hoedanigheid; wordt meest gezeid van graangewassen, van boonen en hommel (hoppe).
Uit het gedacht opbrengst kwam de zin voldoeninge, deugd; Beschot of zijn beschot hebben in iets.

[p. 374]

 

't leven mag gâslaan,

 

't onderaardsch leven,

 

dat hier zwormend openbreedt, en

 

't onbelicht donkerzijn in den grond laat. -

 

_**_*

 

Kwalijk gezind,

 

zit de zorgende

 

vrouweziele,

 

vol genadeloos

 

stil beramen: ‘'t huis omweunen?...

 

‘o 't en zal 't en zal geen waar zijn!’ -

 

Evelinge⁽¹⁾ op!... daar

 

hangt de moor, de

 

kokende moor, in

 

't duwend nijdigzijn

 

van heur vuisten!... bij heur dragen en

 

bij heur zwijgen, gaat de zwijgenden

 

afgrond meê, die

 

weegt van onraad. -

 

_**_*

 

Ziedende zondvloed!...

 

't effen strand wordt

 

overwelmd!⁽²⁾ 't zomergeloop wordt

 

weggevaagd, bij d'hemelsche geute

 

van dat woedend

 

van dat onver

 

biddelijk onweêr!...

 

spleten en krochten

 

hooren en voelen 't heetzijn zwalpen

 

tot in 't binnenste van hun herte!

 

doodende macht, die

 

't al verbeult, en

 

spoederend voortloopt

 

met de misdaad! -

 

_**_*

(1) Evelinge, eveling, evelingst = evens, seffents, dadelijk. -

(2) Overwelmen = overwellen, overstroomen. - Vergelijkt welle (bronne), en opwellen.

[p. 375]

 

Monkelend bij heur wreed voldaanzijn,

 

staakt de zorgende vrouweziele,

 

stapt ze met den

 

blinkende moor, den

 

ijdele moor, van

 

d' oeverbreedte,

 

waar twee krachten, hand en hand, en

 

even gestoord, e volk vernielden! -

 

_**_*

 

't Leven is weg! de

 

Dood is weg! de

 

zonne blijft, en

 

dekt aleen nu,

 

gansch aleen, en half verschrikt, den

 

rustigen neêrloop van mijnen huisdam. -

 

Kinders en jonkheên,

 

juffers in 't witte,

 

't bakelend badvolk

 

is verdwenen!... -

 

............

 

Onbeschaft, bezijds den boord,

 

boven 't kruid en tusschen 't gers, de

 

lijken glinsteren!...

Nieuwcappelle

A. Mervillie.