De inteekeningen hernieuwen!
KLOP KLOP!.. Biekorf ruttelt aan de deure, beste Lezers,
En de korf mommelt om zijn loon en recht voor 't werk en 't bestaan in den nieuwen krans der maanden.
‘De bien vergaderen dese stoffe, van alle tghene dat bottekens voor bloemen heeft, ende van al daer soeticheyt in is: ende dese soorte van smaeckelijcke ieucht metter tonghe opnemende, draghen zyse zoo ten bie-corve waert...’ immers tot Uwe ate en bate.
't Wordt slechten tijd, 't is waar, maar ge zijt allen te zeer Uwen Biekorf genegen om hem dat te laten geware worden. Ten andere, als 't entwaar wribbelt en wrijft, 't is dan dat den honing meest deugd doet: hij bestrijkt den zeeren roeper lijk een ‘ongement’ en 't leed verkeert in genoegte.