Biekorf. Jaargang 36

Gevallen Vrucht.

O vrucht, binst maanden mocht gij hangen

aan tak en boom...

Gij waart verwacht met groot verlangen...

gij bleeft een droom!

Toen rijp ge werdt en vol gedegen,

met zon belaân,

werdt, scheurend, gij van 't hout geslegen

door een orkaan.

[p. 295]

 

De moederboom had U gedregen

 

zóó moedervast,

 

gekoesterd U als lentezegen

 

en zomerlast...

 

 

 

Nu was zij dáár, de blijde stonde

 

van 't herfstgepluk...

 

De bliksem sloeg U plots een' wonde

 

in 't eindgeluk!...

 

 

 

Gij vielt in 't gras, o vrucht van smerte,

 

nog vol van zon,

 

met 't warme bloed nog in uw herte

 

der moederbron...

 

 

 

De boom, gekwetst ook, rees, na 't plooien,

 

weêr in de lucht...

 

Hij blijft toch immer tranen strooien

 

op U, o vrucht.

Jos. Vanden Berghe.