Proeve van bewerking
O 't ruischen van het ranke riet
Παϱά ῤοδανὸν δοναϰῆα
Hom. Il. xviii, 576.Ga naar voetnoot*
O! 'T Ruischen van het ranke riet!
o wist ik toch uw droevig lied!
wanneer de wind voorbij u voert
en buigend uwe halmen roert,
gij buigt, ootmoedig nijgend, neêr,
staat op en buigt ootmoedig weêr,
en zingt al buigen 't droevig lied,
dat ik beminne, o ranke riet!
O! 't ruischen van het ranke riet!
hoe dikwijls dikwijls zat ik niet
nabij den stillen waterboord
alleen en van geen mensch gestoord,
en lonkte 't rimplend water na,
en sloeg uw zwakke stafjes ga,
en luisterde op het lieve lied,
dat gij mij zongt, o ruischend riet!
O! 't ruischen van het ranke riet!
hoe menig mensch aanschouwt u niet
en hoort uw' zingend' harmonij,
doch luistert niet en gaat voorbij!
voorbij alwaar hem 't herte jaagt,
voorbij waar klinkend goud hem plaagt;
maar uw geluid verstaat hij niet,
o mijn beminde ruischend riet!
Titel: VA. De Bedroefde. Met als ondertitel vs. 1, gelijk in 1 | 1 O! | Riet! | V.1: VA. riet!... en zóó ook in vv. 9 en 17 | V.2: o! 'k Weet wat uw gezang bediedt, | V.4: roert. | V.5: Gy | ootmoedig, | V.7: En buigend zingt ge | VA., 1, 2 geen komma | V.10: VA. Hoe dikwyls, | V.13: VA., 1, 2 geen komma | V.14: VA. sloeg de | geen komma | V.18: niet - | V.19: Hij hoort uw zoete | V.20: Maer | V.22: waer 't | V.24: bemind en |
Het motto uit Homeros beteekent: bij de wiegelende rieten.
V.5: voor den afwijkenden zinsbouw, zonder omzetting van het werkwoord, vgl. ‘Aan de Landslieden.’ vs. 37 | V.12: van=door.
| |
Nochtans, o ruischend ranke riet,
uw stem is zoo verachtlijk niet!
God schiep den stroom, God schiep uw stam,
God zeide: ‘Waait!...’ en 't windtje kwam,
en 't windtje woei, en wabberde om
uw stam, die op en neder klom!
God luisterde.... en uw droevig lied
behaagde God, o ruischend riet!
O neen toch, ranke ruischend riet,
mijn ziel misacht uw tale niet;
mijn ziel, die van den zelven God
't gevoel ontving, op zijn gebod,
't gevoel dat uw geruisch verstaat,
wanneer gij op en neder gaat:
o neen, o neen toch, ranke riet,
mijn ziel misacht uw tale niet!
O! 't ruischen van het ranke riet
weêrgalleme in mijn droevig lied,
en klagend kome 't voor uw voet,
Gij, die ons beiden leven doet!
o Gij, die zelf de kranke taal
bemint van eenen rieten staal,
verwerp toch ook mijn klachte niet:
ik! arme, kranke, klagend riet!
V.27: VA. de stroom | V. 28: geen aanhalings- noch schorsingsteekens en geen komma na kam | V. 30: VA. klom; | 1 op en nêre klom; | V. 31: VA. luisterde en - | V. 32: aen God, | V. 33: o Neen, myn | riet! | V. 35-36: VA., 1 geen kommas tenzij na gebod | V. 36: 1 Zyn | V. 37: VA., 1, 2 geen komma | V. 38: VA. gaet. | 1 gaet, | V. 39: VA. riet! | V. 44: VA. o Gy, die beide ons | 1 beide | V. 45: VA. zelfs | V. 46: 1 rietenstael, | V. 47: VA. Verwept | VA., 1, 2 niet, | V. 48: VA. Ik, | Hierop volgde, in 1, het stuk ‘Sinaï’. (Zie * bij het stuk ‘Aan de eerweerdige Heeren Carlier.’)|
V. 29: woei: zie Vercoullie, blz. 35; | wabberde=vgl. engelsch to wabble, het beteekent slap, los bewegen. (Zie De Bo en De Jager i. vo) | V. 35: den zelven=Wvl. voor denzelfden; | V. 45: kan zelf beteekenen ipse, in eigen persoon, maar waarschijnlijker=zelfs. Deze laatste vorm is ook Wvl. | V. 44 en 48: voor de dysmelie in deze vv. zie*. | V. 46: staal=stengel. Zie Wdl.
|
|
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd