Biekorf. Jaargang 35

[p. 289]

[Nummer 10]

Om te weten wat Vlaamsch is.

In ‘De Standaard’ (9-x-29) lezen we ‘dat het Nederlandsch niets anders is als de beschaafde vorm van 't Vlaamsch’!... even als de spaansche groening het is van den kallevijn? Wat een ongelukkig zeggen is dat! Nederlandsch dus, hoog nederlandsch meen ik, de beschaafde vorm van 't vlaamsch, van het ‘plat’-vlaamsch wellicht? Toch? Zou 't wel! Dat het daarvoor aanzien wordt, kan zijn; maar dat het zulks is? Ha, neen! Kan het vlaamsch dan ook niet eens nietplat zijn, jazelfs beschaafd in zijn eigen, op zijn Gezelle's? En kan het nederlandsch dan, ook niet eenmaal nièt-hoog zijn, als in den mond van het volk? Wel toe! Laten we liever beide die spraken zijn wat ze zijn, stammatig één, slaglijk verschillig. 't Ware 't Dietsch niet verarmen lieten we dat Dietsch vrij àl zijn takken uitschieten, insteê van deze maar-àl te versnoeien zoodat er maar één spille meer over en blijft. Het vlaamsch is de volkstaal der Vlamingen, en 't nederlandsch de volkstaal der Nederlanders, eerst ‘plat’ alle twee en elk bij hemzelf te beschaven.

Er wordt zoovele gepraat van die ‘volkstaal’. Zoovelen - slacht onzen geleerden en verdienstelijken vriend J. Grauls (vgl. ‘De Standaard’ (9-ix-29), - zoovelen schermen ervoor, voor 't bewonderen en 't bewaren ervan. Maar, buiten Biekorf, in heel Vlaanderen lotzelfs in de ‘Vlaamsche Akademie’, wie doet er wat voor? Men be-

[p. 290]

wondert de volkstaal? Ja, als 'n kinderlijk lief maar weerdeloos gestamer? En men bewaart haar? Ja, evennog, als 'n teergeliefd lijkje in 'n graf: en 't mag er bederven als 't wil! Men gebruikt het toch ook? Ja - zoo wanstaltig, zoo ‘plat’ als men kan - om tale van spot mee te maken; of 't is om het levend, ja met veleveel zorge te bergen in woordenboeken, en alzoo bachten slot, als ‘verouderd’.

En toch willen we 't anders wij, hier. 't Vlaamsch, voor ons is een tak van het Dietsch. Het leeft, even krachtig als 't Neerlandsch. Het leeft onder 't volk, en, beschaafd als door 'n Gezelle, geldt het ten minste zoovele als 't verwaande en verkraakte en verbas terde zoogezeid-Nederlandsch uit àl onze scholen en nieuwsbladen.