Biekorf. Jaargang 35

Mengelmaren

De ‘Blinde-kapelle’ te Heestert

Te Heestert, midden den Kouter is er 'en kapelle, geheeten ‘Blinde Kapelle’, alzoo genoemd, zegt men, omdat de legende vertelt dat halfwege de XVIII^e eeuw, op dat vlek de oude kerke van Heestert stond dewelke op haar geheel in den diepen zou gezonken zijn, en dat men er nog de klokken uit den toren hoort luiden, nl. wanneer men bij onstuimig weere zijn oore, daar alomme, tegen den grond houdt.

D.

_**_*

Op de knie'n om het beeld

NOG te Heestert, wanneer men te halfoestentije Onze Lieve Vrouwe gaat dienen, moet men achter zijn gewone godvruchtigheden, driemaal op zijn knie'n kruipen, ringsom het beeld van Onze Lieve Vrouwe, welke trouwens in het midden der kerk uitgesteld staat.

Sedert den oorlog echter begint die zede te vervallen.

D.

‘De(n) hanepluim’

Bij De Cock-Teirlinck Kinderspel en Kinderlust (III, 238) staat zulk ‘een telrijmpje uit Harelbeke’: de weer-

[p. 256]

gade van (II, 175 vlg.) eentje uit Denderleeuw en Vlierzele, en uit Herdersem, en uit Munkzwalm, nl.:

Op mijn hoofd staat een bonnettje
en daarop een hanepluim

[(of) een bonnettje gelijk een pluim]

pluim, pluim, pluim, en een hanepluim.
Hier is mijn vinger en daar is mij duim.

...en terbinst dat ze dit opzeggen steken de kinders vinger of duim omhooge, oftewel tellen de vingers en ten laatste den duim.

Te Brugge is 't ook tellen dat ze doen, en ze zeggen:

Op mijn hoofd zat er 'n bagijntje,
'n bagipitje, pluim, pluim, pluim

en 'n hanepluim.

Hier is mijn vinger en daar is mijn duim.

A. Verwaetermeulen.

BIJ regenboogweêr dansen de kinders (vgl. boven, bl. 192) en zingen herhaaldelijk:

Regenboge, waterzak.

'k Zijn zoo geren zijpme'sch-nat!

(Knokke).

J.D.L.