Biekorf. Jaargang 35

‘Hillen’ = hoogten, in de duinen?

(Vgl. boven bl. 214).

Op de oostkust, ja.

Men kent er niet ‘hil’ maar hul (mann.): den hul.

Een hul is steeds een hoogte; zijn tegenhanger is panne (vr.).

‘Hul’, kortweg, en zonder bepaling, wordt niet als plaatsnaam gebruikt. 't Is een gemeen naamwoord dat voor toponymisch gebruik eene bepaling vergt.

b.v. De hooge Hullen.
De Vossenhul.
De Melkhul, enz.

In 't bizonder de Melkhul: is een begraasde verhevenheid in de platte duinen bij 't Kalf (wijk), waar voordezen koeien graasden en gemolken werden. Vandaar de naam. Ik ken 'n bejaard moederke dat dit bedrijf met de koeien aldaar heeft weten gebeuren, en dat nog in leven is.

_**_*

[p. 255]

En voortsprekende van den Melkhul, deze ligt op 't uiteinde van een oude schorre 't Mager Schorre genoemd, thans gedeeltelijk door een golfterrein ingenomen. (Hier ter streek is ‘schorre’ onzijdig).

Een oude schorre is even 't Groot Schorre, waar thans nog koeien grazen.

Weer een echte schorre (de schorre van 't Zwin) is nog 't Scha'pschorre, waar 's zomers schapen grazen.

Knokke.

J. De Langhe