Biekorf. Jaargang 35

(1929)– [tijdschrift] Biekorf– rechtenstatus



Op den dag der heilige Eerste Nutting Van mijn jongste kind GIJ zijt ons kleinste kind, Margrietje, de jongste tak op onzen boom, de mildste klank van moeders liedje, de frischste lach van vaders droom! En waart ge, tak, ons duurbaar immer, waart immer zoet gij, klank en lach, zoo duurbaar-zoet en waart gij nimmer dan op dees' Heilig Hertedag! Want 't bloeien, 't zingen, 't lachen heden, 't draagt alles eenen nieuwen glans, nu dat Gij ons komt toegetreden getooid met den Communiekrans!
[pagina 147]
Nog gisteren groene, staan uw' blâren vol Bloed, o Kind, uit Jesus' wond', nu zingt gij, klank op Englensnaren, en lacht de Hemel door uw' mond!... Blijft bloeien, zingen, lachen, kleine, dòòr 's levens donkren winternacht tot dat ge, glanzend-rood en reine, voor eeuwig bloeit en zingt en lacht! H. Hertedag 1928. J. Van den Berghe.