Biekorf. Jaargang 35

[p. 54]

Rauwe Steenwand

‘Mors depáscet eos’ (Harpzang 48-14).

Rauwe steenwand,
vulgezet met grofgestreken armoê,
striepende armoê,
mink en mager,
maar ver-euverend bij den hangenden rijkdom,
't purperend schoonzijn
van mijn druiven! -
Rauwe steenwand, roer- en rustgeweste
voor mijn oogen,
grond vol slonden, vol met sluipverblijven,
binnenwereld,
evenals den buitenwereld,
vol met zwaar met zwijgend levenswee, vol
strijden en vol doodgaan! -
_**_*
Loopende kobbe,
pikkelend ding, is 't dolen dat ge doet?
haastige kobbe,
die bij 't reizen, anders niet 'n draagt, als
't licht gewichte van uw zwartzijn;
kobbe, zeg, waar wilt ge komen?
zijt g' op zoek hier naar èn nieuwe weunste?
viel Gods zonne, en onder 't dakglas,
veel te duidelijk op uwen welvenden weefstoel?
wisten 't de vliegen?
hebben z' uw lijf ontwaard, en 't krom geletzijn,
't eendelijk langzijn
van uw vingers?...
moet ge verder, veiligen kunnen azen?...
over hoogten en leegten,
vlucht ge, kobbe,

[p. 55]

 

vlucht ge lijk nen hert zoo snel; en tweemaal,

 

drijmaal,

 

andermaal staat ge stille; niet te doen nog! -

 

Schielijk keert ge weder,

 

weder naar dat hol, dat g' al voorbij waart...

 

wepel is 't, ne schuilhoek is 't, die

 

gansch gereed, lijk versch voor u gemaakt wierd;

 

morgen, kobbe, zijt ge daar, de

 

macht die spiedt, en broedt, op heur begeerten. -

 

 

 

_**_*

 

 

 

Niemand thuis? niemand; - maar mijn kobbe,

 

zeg, waarom blijft g' op de zulle?

 

gij zoo klibber, zoo verlaân, en die daar

 

lijk e leegvel niet 'n poert meer!

 

Ai! mijn kobbe, weerloos zit ge,

 

jammerlijk vastgenepen, in den klemdwang

 

van twee duwende kaakharnassen!...

 

waar uw oogen vonkelend binnenschouwden,

 

daar, maar dieper,

 

dieper, kobbe, laaiden er anden oogen!...

 

- uit die diepte,

 

schoot er èn ander gedrochte van uw geslachte!

 

krabbig geleest ook, zwarter als gij nog,

 

scheuvelig ondier,

 

dat verraderlijk bij den kop u stekte en

 

weigerig vasthoudt. -

 

 

 

_**_*

 

 

 

Nu, mijn kobbe,

 

wordt ge dievelinge in dien kuil getrokken,

 

waar de Dood u

 

dadelijk loon betaalt, voor al de schepselen

 

dat g' heur afstondt;

 

hoogste loon, de gifte van heur zelven!

 

ja, de Dood, de

 

grijpende Dood vermoordt u,

 

gij die vroeger, even wreed vermoord hebt;

 

ja, de Dood, de

[p. 56]

 

donkere Dood verslindt u,

 

gij die vroeger, huichelend hebt verslonden! -

 

Mors depáscet.

Nieuwcappelle.

a. mervillie.