Biekorf. Jaargang 34
(1928)– [tijdschrift] Biekorf–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd | |
Spreeuwen‘Volatilia pennata’ (Harpzang 77-31).
Zwijgende zwervers, reizende spreeuwen,
naar verwant,
hoe z' hun schormendGa naar voetnoot(1) leven zeeuwen
over 't land! -
Spreeuwen, spreeuwen,
rookgevaarte,
wiegend en welvend
bij zijn vlucht!
met ne wrong soms,
met èn schaarte,
gauw vermaakt in
't ruim van de lucht! -
Naar de schaaiaardGa naar voetnoot(2)
schoffelt de bende;...
spreeuwen hebt ge
sprake vandoen?...
brr... den boomtop
vliegt overende,
't praten is uit, in
't donkerend groen.
Wijd geweld van
stuivende blaren,
afgeschud en,
vrij voortaan,
| |
[pagina 313]
| |
die bij 't loszijn
en bij 't varen,
tuimelend deur den
hemel slaan! -
Waaiende wolke
zonder wind in,
spreeuwen, ha! ge
zijt daar weêr!
kiest de zate
die ge vindt in
't weideken hier, en
zet u neêr! -
Reuzelend lijk ge-
vlerkte mieren,
snijdig en snel, in
bijzenden bond,
komen ze zwichtzaam,
en al zwieren,
beeten op den
doomenden grond. -
En de koeien
laten 't zwormen
op hun huizelijk
gersgebied,
laten zoeken
achter de wormen,
zien 't wel, maar 'n
kijken niet. -
Wacht de koeien,
neerstige veugels,
peutert en houdt èn
oogske in 't zeil! -
staakt uw maaltijd,
rept uw vleugels,
wakkere maten
g'hebt uw peil!
| |
[pagina 314]
| |
Blijft verbroederen
in uw vrijzijn,
't is de deugd en
't is de zweê
van uw wandelen,
van uw blijzijn,
vriendekes draagt mijn
herte meê! -
Draagt 'et meê naar
ander gouwen,
wordt de vriend bij
ander liên!
gaat, genegen, uw
voetjes ontvouwen,
waar ook ander
koeien u zien! -
Zijt ge 't moe daar,
komt hier later,
komt hier nog in
't donkerend groen,
met uw swatelend
taalgetater,
't luisteren van mijn
hert voldoen! -
Rekkende ruk!... nu gaan de spreeuwen
naar verwant,
weêr hun schormend leven zeeuwen
over 't land! -
Weêr hun duistere
vlucht doen zwinken,
eender geschacht, en
eender gezind;
weer geweld doen,
klemmen, zinken,
in die wolke
zonder wind! -
| |
[pagina 315]
| |
Weêr wat roerende
vreugde gooien
over mijn oogen,
over mijn hert,
andermaal wemelend
leven strooien,
waar ons leven ge-
worgeld werd! -
Schepselen Gods, o blijft de zijne!
gij, mijn vriendekes, blijft de mijne! -
reizende spreeuwen! -
Nieuwcappelle. A. Mervillie. |
|