Biekorf. Jaargang 33

[p. 299]

Flieflodder

‘Et non cognoscet amplius locum suum’ (Harpzang 102-15).

Flieflodder,
waar den borstel,
die voorheen den wand kwam schilderen
van uw vleugels?
waar de geest, de menschengeest, die
daar dat blekkerend
bloeien lei, van
bruin en zwart, van blank en blauw, en
't randeke dat van-
boven meêloopt,
rekt en strekt, lijk boordgestriep op
't zinken van de zonne? -
Flieflodder,
ach! waar is de roem geblonden
van uw reizen!
van uw waaiend wemelend dansen,
van uw rusten
op de bladeren,
waar ge spelend met uw vlerken,
't zonneken inliet,
't zonneken uitneept! -
Nu, nu...
slaat dat zonneke vol meêdoogen
op uw tooikleed,
en uw lichaaam spant ontzenuwd
tusschen 't prijken
van die vliegmacht,
waar de rouwe, zonder baarkleed,
't vlugzijn uitdroeg! -
laaien doet ge, niet lijk vroeger,
rijzend, dalend,
in den zwier, in 't hoogste vrijzijn
van den hemel!

[p. 300]

 

neen!... neen!... dien

 

hemel wierd voor u gesloten! die

 

lucht voor u, die lucht ging toe, met

 

dumster, ach! en 't laatste winkelen

 

dat g'er indreeft!

 

Slingeren doet ge, leege in 't stof nu,

 

draaien doet ge,

 

schuddend deerlijk en verhangen

 

aan dien draad, dien

 

oolijken draad, en

 

onder 't weefwerk, waar de kobbe

 

't schoon veracht dat niet 'n voedt: - 't is

 

Zij, de kobbe,

 

die alééns daar

 

op uw slingeren niet 'n let; 't is

 

zij voor wie de

 

wondere vleugels,

 

weerdelooze voddekes blijven,

 

onder 't loofgroen

 

van dien blomhut. -

 

 

 

_* * _*

 

 

 

Flieflodder,

 

laat de wind uw pracht beklagen!

 

laat hem zuchtend

 

daar voorbijgaan!

 

laat hem luiden waar ge bingbongt

 

lijk én klokke

 

zonder klank in! -

 

Laat de zonne heur stralen zichten,

 

droefheid strooien, tusschen 't zwijgen

 

van die takskes,

 

van die bladjes,

 

waar g' alonder, o mijn schoonzijn,

 

blinkend, spetterend

 

in uw verwen,

 

langzaam-aan uw beeld verliest! -

 

Laat mijn vorschende ooge kijken

 

waar ge zwaait nog,

[p. 301]

 

zwaait op 't schongelen van de Dood, op

 

't zwierlen ach!

 

waaruit uw leven,

 

't huppelen van uw levend leven,

 

loste en wegging! -

 

Flieflodder! Flieflodder! -

Nieuwcappelle.

A. Mervillie.