Biekorf. Jaargang 33

Mowgli
(Vervolg van bl. 221).

Toen Mowgli wakker schoot, stond Bagheera nevens hem, en een versch geslachte bak lag voor zijn voeten. Bagheera keek benieuwd toe wanneer Mowgli aan 't werk viel met zijn vlames, at en dronk, en zich achteruit wierp met zijn kin tusschen zijn handen.

- De man en uwe vrouw kwamen gaaf en gezond in 't zicht van Kaniwara sprak Bagheera. Uw moeder zond ons mare door Chil. Zij vonden een peerd voor 's middernachts na hun verlossing, en ze gingen zeer vlug. Is dat niet wel?

- 't Is goed, zei Mowgli.

- En uw Mannen-Gilde liet van zich niet hooren totdat de zon al hoog was dezen morgen. Dan namen zij hun voedsel en spoeterden zeere weere in hunne huizen.

- Hebben zij u, bij toeval, niet gezien?

- 't Is mogelijk. Ik speelde in 't stof voor de poorte bij zonopstand, en 't kan gebeuren dat ik ook een liedje gedeund heb bij mijzelf. Nu, klein Broerke, 't is nu al gedaan. Kom met mij meêjagen en met Baloo. Hij zou u willen nieuwe huiven toonen, en we verlangen allemaal om u weer te hebben lijk vroegertijds. Kijk zoo somber niet, zelfs mij jaagt gij schrik

[p. 282]

aan. De man en de vrouw zullen niet in 't Rood Bloeisel gesmeten worden, en 't gaat al cm ter best in de Jungle. Is 't alzoo niet? En wij, wij peizen niet meer op der Mannen Gilde. Zij zullen vergeten geraken. Wacht nog een tijdeke.

- Waar is Hathi op weidegang vannacht?

- Waar dat hij 't goed vindt! Wie kan antwoord geven voor den Zwijger. Maar waarom? Wat is er dat Hathi kan uitvoeren en wij niet?

- Heet hem en zijn drie zoons naar hier te komen, bij mij.

- Ja maar,... oprecht, klein Broerke, 't is... 't en past ons niet te gaan zeggen ‘kom’ en ‘ga’ aan Hathi. Denk er om dat hij de meester is van de Jungle, en dat hij u, vooraleer de Mannen-Gilde den kijk uwer, oogen veranderde, een meester-spreuk van de Jungle geleerd heeft.

- Dat is al gelijk. Ik heb nu een meester-spreuk voor hem. Heet hem af te komen naar Mowgli, den Puid, en is 't dat hij u niet seffens verhoort, heet hem te komen om den wille van de verwoeste velden van Burthpore.

- ‘De verwoeste, velden van Burthpore’, en Bagheera herzei het twee drie keers om er zeker van te zijn. Ik ga; Hathi en kan maar kwaad zijn, als 't heel slecht gaat, en ik zou een jacht bij maneklaarte afstaan om een meester-spreuk te hooren die den Zwijger dwinge.

Hij trok op, en Mowgli was alleen en korf razend met zijn mes in de aarde. Mowgli had nog nooit van zijn leven menschenbloed gezien totdat hij had gezien, en - wat nog erger was voor hem - geroken het bloed van Messua op de veters die haar vastsnoerden. En Messua was goed geweest voor hem, en, voor zooveel als hij verstand had van liefde, hij wist dat hij Messua lief had zoo fel als hij de rest der menschen haatte. Maar al had hij een diepen walg voor hen, en hun geswatel, en hun wreedheid, en hun lafheid, toch zou hij voor niets van al wat de Jungle

[p. 283]

hem kon bieden, er toe besluiten één menschenleven te nemen, en weerom dien vreeselijken bloedgeur in zijn neusvleugels te voelen. Zijn plan was eenvoudiger, maar veel afdoender; en hij had er zijn leute in, toen hij dacht dat het een van Buldeo's dwaze zeisels was onder den peepul-boom 's avonds, die hem dat gedacht in 't hoofd gestoken had.

- Een meester-spreuk was het, fluisterde Bagheera hem in 't oor. Zij waren aan 't weiden bij de rivier. en ze gehoorzaamden als waren ze jonge ossen. Kijk, daar komen ze al!

Hathi en zijn drie zoons waren verschenen op hun gewone manier, zonder 't minste gerucht. Het slijk van de rivier hing nog versch aan hun lanken, en Hathi was in gedachten verzonken al een jeugdigen platanestam aan 't kneeuwelen, dien hij uitgedolven had met zijn slagtanden. Maar iedere trek op zijn machtige lijf bewees Bagheera, die uit zijn oogen zag als hij iets in de gaten had, dat het niet de Heer van de Jungle was die voor een' manneling verscheen, maar iemand die schrik had voor iemand die er geen had. Zijne drie zoons kwamen lijf aan lijf aangedrumd, achter hun vader.

('t Vervolgt).

W.-J.D.