Biekorf. Jaargang 32

Schareslijp!!

Hij komt van God west waar! Van 's werelds wijdste

[perken?

Neen! van 't Vrijbusch komt hij: van Houthulst, Woumen, Clercken,
Hij reist de wereld rond, is overal tehuis
en voert zijn woonste mee gelijk de slek haar kluis.

Hij belt van deur tot deur en heeft zijn karre laten
op hem te wachten staan te midden van de strate,
zijn hond bewaakt zijn tuig beneên den karrebak
en slaapt een halven slaap op een guanozak.

Hier krijgt hij werk en daar een schamel God bewaar je
hij slaat het een door 't aâr, geduld! aldus vergaar je
een appel voor den dorst, iets voor den ouden dag,
een stuiver aan den kant voor 's zondags drinkgelag.

Zijn karre staat daar pal en wacht op heur paar wielen,
dood, tot de schareslijp zijn voet ze komt bezielen
en ronken doen en gensters uit den slijpsteen slaan
terwijl al ramm'lend riem en raders gaan.

Zijn rondgang is ten einde, hij klimt op zijne zate;
hij slijpt, hij klopt, hij vijlt; zijn voeten gaan op mate;
hij dopt zijn messen warm al in den waterbak
en wrijft hun scherpe snee alop zijn handenvlak.

Zijn karre is groen en rood. Zijn naam in blauwe staven
daarop geborsteld staat, dien hem zijne ouders gaven,
want schareslijp dat was zijn vaders vaders vaâr
en schareslijp dat zijn zijn neven allegaar,

[p. 283]

 

't Zij reizend langs de straat of onder de olmenboomen

 

nooit laat hij een verdriet tot aan zijn herte komen,

 

hij trapt zijn vlugge wiel, zijn mond een liedje fluit,

 

zijn weltevreden hert den kommer buitensluit.

 

 

 

Zoo gaat de schareslijp al slijpend Godes wegen

 

en komt van allerhand op zijne tochten tegen

 

zoo zal hij lange nog Gods wijde wegen gaan

 

totdat zijn wiel eens zal voor immer stillestaan.

Caes. Gezelle.