Biekorf. Jaargang 32

Mengelmaren

Hopliepoop

In Biek. 1925, xxxi, 215, was er vrage naar den oorsprong van den naam ‘Oopliepoop’ vanuit Sweveghem.

In antwoord daarop:

Eerst, dat woord ‘Oopliepoop’ of ‘Hopliepoop’ (met zachte o in ‘-poop’) 'n schijnt niets te beteekenen uit zijn eigen. Aan een anderen kant niemand 'n meent te weten dat er vóór een goê-honderd jaar hier zulk een name bekend stond. Kan. Tanghe in zijn Geschiedenis van Sweveghem spreekt vele van den Steenen Molen, het Lammeken, het Schaliënhof, maar nooit van de herberge ‘den Hopliepoop’ die daartusschen ligt; en toch, daar waar die herberge thans is, aan den hoek der Ommegangstrate, stond er al in den Franschen Tijd een woninge die later de ‘de Hopliepoop’ is gedoopt geweest; werkelijk, van een vrouwtje geboren in 1822 heb ik weleens vernomen dat, toen zij klein was, de naam ‘Hopliepoop’ voor dat huis algemeen gold op de streke.

Ten tweede nu, een gissing. Die naam, maar-een aardig vreemd-zeggen, van over honderd jaar, zal wellicht een van die oorlogs- of legermanswoorden geweest zijn, alhier aan 't woekeren gerocht, zooals er thans vele in zwang zijn gekomen sedert het groot geweld van 1914. En inderdaad, omtrent 1814 was er een groote beroerte in 't gewesthier, uitdien dat de Bondgenooten al Audenaerde lagen en de Franschen te Kortrijk: Sweveghem was daartusschen als een stap- of een springsteen, en meer dan een letje-lang zijn daar Bondgenooten thuisgeweest. Welaan in een Hollandschen Keukenboek (van Juff. Mar. Haezebrouck) staat een oude bijzondere drank aangewezen, de Hoppelpoppel, uit eierdoren rhum en arak, iets dat wellicht voor geen ganzen gemaakt was! Zou 't soms omendom een glazeken zulken niet zijn dat de Bondgenooten, daar in dat huis dikwijls vernachtend, henzelven met smake verkloekt en verfrischt hebben, het drankje verorberend en den naam achterlatend? ‘Hoppelpopp(el)’! waaruit, met de Sweveghemsche ‘ie’ die zoo-

[p. 120]

geren overal indraait, ‘Hopliepoop’ is gegroeid? Ik zou wel durven zeggen vanja.

FDW.

HIER in 't Noorden: doen de boeren de koeien op, als ze z'in 't Zuiden indoen om te melken.

DBo 'n geeft die wvl. eigenaardigheid niet-aan bij het woord ‘opdoen’, 't en zij in den algemeenen zin van optooien.

Die boerenspreuke van alhier schijnt wel overeen te komen met dien zin van optooien; want eer dat de koeien inkomen, wordt het stal gemest (vaneigen als 't noodig is), en de beesten krijgen ‘buikvullinge’. Ze zijn dus buiten en binnen opgedaan.

(Bekeghem).

FDW.

WEET-je hoe thans de Schabeletters in Brugge gekleed zijn, wanneer ze op hun beste staan?

Volgens de nieuwsbladen ‘met een witten helm’ onderander ('t vlaamsch van ‘un casque’!). Sedert 14 dagen is dat. Maar 't volk in die 14 dagen, heeft al een echteren naam gevonden om dien ‘helm’ een brugsch gezichte te geven.

Alzoo: die mannen zijn gekleed met een vlieger (caban), en (hoorde 'k van verschilligen al) met een paar witte handschoenen en... een witten helm? - Neen... een witten kokerul!

‘Met een vlieger, een paar witte handschoen en een witten kokerul’. Zie-je ze staan?

Vgl. DBo op ‘kokkerulle’ = klein huisje, en klein koutertje. Een ‘kokkerulletje’ te Brugge heb ik weten zijn entwat enja... lijk een strontje; en men zegt er nog, tegen een klein boontje: ‘mijn zoete kokkerulletje’. Men vergete hierbij niet den ‘Cocorul’, een slag gedicht van voorheen (vgl. Oudemans, op dat w.), en de Ypersche ‘Cokerulle’ uit de XIII^e e., enz.

L.D.W.