Biekorf. Jaargang 32

[p. 74]

Het leven van den mensch

ALS God de wereld had geschapen, het water met de visschen, het land met boomen planten en bloemen, het gehemelte met de zon de maan en die millioenen sterren, de vogels die in de lucht vliegen, al de kruipende, twee- en viervoetige dieren, en eindelijk den mensch Koning der schepping, vond Hij alles goed en schoone. Hij had zijn voldoening in zijn werk en wandelde op zekeren dag te midden zijner schepselen.

Daar kwam een ezel met trage gemeten stappen rechte naar zijnen Schepper, met zijn kop en zijn ooren neêre uit eerbied voor zijnen God.

- Ha! lief ezelke, sprak de Heer, ik heb gepeisd u een leeftijd te geven van dertig jaar, zijt gij tevreden?

- Dertig jaar, sprak het ezelke, dertig jaar, Heere toch! Kan het niet min zijn? Dertig jaar dragen en sleuren, misprezen van iedereen, geslegen en mishandeld; heb ik iets misdaan, zegt het mij, ik wil boeten; maar als ik niets misdaan heb, smeek ik U er den helft van af te doen.

God had medelijden met het ootmoedig dier en stond zijne bede toe; en 't ezeltje stapte dankende zijnen weg voort.

Eenige stappen verder kwam een hondje al dansen en kwispelsteerten zijnen Schepper groeten.

- Ha! hondje, lief beestje, sprak de goede God, gij zult zeker blijde zijn, ik geef u dertig jaren leeftijd, is 't wel?

Het hondje verschoot, stond stille, liet zijn steertje zinken, boog schuddebollend zijn kopke en sprak:

- Och! Heere God, dertig jaar, dat is zoo lang. Mijne pooten zullen mij zoolang niet willen dragen; mijne tanden zullen uitgevallen zijn en 'k en zal tot niets meer deugen. De katten zullen mij omverreloopen, en 't leven zal een ware ellende zijn. Kan ik geen afslag krijgen, believe 't U?

[p. 75]

- Ja, ja, lief hondje, ik wil u ook niet onverhoord laten heengaan; ik zal uw leven op den helft brengen. Zijt gij tevreden?

Het beestje rechtte kop en steert, deed twee-drie sprongen van blijdschap, en verdween al bassen in het kreupelhout.

Wat verder daalde een aapke al kunstenmaken van eenen boom, en kwam zijnen Schepper eere bewijzen.

- Ha! lief aapke, sprak de Heer, gij zijt het geestigste schepselke dat ik gemaakt heb; gij zult zeker wel dertig jaar willen leven?

Het beestje begon danig leelijke muilen te maken als het hoorde van dertig jaar te moeten leven, en 't sprak:

- Goede Schepper toch, 't kan wel zijn dat ik een geestig schepsel ben, en dat ik iedereen doe lachen met mijne muilen en aardig gedoe; maar ik zelf en heb geen spier leute. Beziet mij eens, 'k en ben nog maar zoo oud en 'k en heb bijna geen haar meer... daar... achter aan me; hoe deerlijk zou ik gesteld zijn moest ik dertig jaar leven. Kan ik geen afslag krijgen, ik smeek er U om?

- Och ja, antwoordde de Heer, ik wil u ook aanhooren en zal u vijftien jaar afslag geven, is 't wel?

Het aapke, over van vreugde, miek eene muile alsof het lachen wilde, liet van zijn schoonste kunsten zien hoog in de takken van eenen boom, klauterde tot boven in de kroon, en smeet piepkes naar zijnen goeden Schepper.

Dan ontmoette God den mensch, die op zijne knie'n viel en zijnen Schepper aanbad.

- Staat op, kind, sprak de Heer; ik heb u koning gemaakt van al wat ik geschapen had. Alles behoort u toe en is u ten dienste; de dieren zullen u gehoorzamen; de zon zal u binst den dag verwarmen, de maan en de sterren zullen de prachttooi zijn uwer nachten; de boomen zullen u verfrisschenden lommer geven; de bloemen zulLen uwen neus en oogen

[p. 76]

streelen; niets en zal u ontbreken; gij zijt de gelukkigste en de grootste van al mijne schepselen; gij zijt mijn kind en ik zal voor u een goede vader wezen: ik heb besloten u dertig jaar te laten leven. Zijt gij tevreden?

De mensch sloeg zijne handen tegare, viel op zijne knie'n en bad:

- Ho, goede Vader, al wat Gij beschikt is goed: maar, indien een kind spreken mag tot zijnen Vader, ik zou willen eene bede doen.

- Spreekt, kind, zei de Heer, wat begeert gij?

- Dertig jaar, goede Vader, schijnt mij zoo kort, 't is een rook; 't zal zou gauw voorbij zijn; kan ik niet meer krijgen, bidde ik?

- Enwel, kind, antwoordde de Schepper vol goedheid, ik heb daar vijftien jaar afgenomen van den ezel, die schenk ik u, zijt gij nu tevreden?

- Dertig en vijftien is vijf-en-veertig, dank u God, maar vergeeft het mij, als ik nog meer durve vragen, het schijnt mij nog zoo bitter kort.

- Omdat gij zoo schoone spreekt, wil ik u nog de vijftien jaren erbij geven die ik van den hond heb afgenomen. Nu zult gij zeker wel voldaan zijn?

- Goede Vader, uwe goedheid stelt me gerust, en ik durve voortsmeeken om meer; want vijf-en-veertig en vijftien zijn toch maar zestig, en 't schijnt mij toch zoo kort.

- Ik wil u nog de vijftien jaar van den aap geven, dat is vijf-en-zeventig te gare: meer wil ik u niet beloven, gij moet daarmede tevreden zijn. Dat wil nochtans niet zeggen dat gij niet meer zult krijgen.

De mensch bedankte zijnen Vader om zijne mildheid, en beloofde trouw en liefde.

...En dat is, zoo gij het wel ingaat, het leven van den mensch. Dertig jaar menschenleven, vol genot en vreugd, zonder kommer of zorge, vrij van kriepten en ziekten, 't en ware de mensch door zijn eigen schuld het verbrodde, hetgeen maar al te dikwijls

[p. 77]

gebeurt. Dan komen de vijftien ezeljaren, jaren van dragen en sleuren, van werken en slaven voor het huisgezin, ware oprechte ezeljaren, met uwen kop gebogen en met gemeten stappen. Daarop volgen de vijftien hondenjaren, van vijf-en-veertig tot zestig: 't is grollen en bassen en bijten, snakken en snauwen op kinders en onderdanen, en soms man en vrouw op malkaar. Eindelijk komen de vijftien apenjaren, van zestig tot de vijf-en-zeventig. De tanden vallen uit den mond, het haar uit het hoofd, geheel het aangezicht komt in rimpels, de mensch heeft al zijne schoonheid verloren en gelijkt zoowel aan een aap dat de hertelooze en kleinverstandige kinders al spotten zeggen: beziet hem 'n keer, wat een apengezichte. Gebeurt het dat de mensch nog langer leeft, het zijn de apenjaren die voortloopen en die zijnen staat nog verergeren.

Beste lezer, zoekt nu eens, in welke jaren gij zijt, en laat mij weten of het alzoo niet en is.

Jul. Leroy.