Op een her!
Uit ‘De Standaard’, ‘Het Nieuws van den Dag’, ‘Het Belfort’, enz. Allemaal franschheden weer. En ze heeten dat: ‘vlaamsch’! ‘Een die met een ontegensprekelijk (!) talent uit alles en nog wat, venijn distilleert om Dingen te treffen; er was daar een vaststelling te doen (= une constatation à faire); de Roemeensche terreur; bij hunne verschijning op het balcon werd hun een geestdriftige ovatie gebracht; alle mogelijke dementis kunnen wij verstrekken; een habiele restaurateur; heel het boek is uit stukjes van één tot tien regels, bonbons liqueurs quoi; een bloemrijke taal (= un langage fleuri); het wassen der Saône neemt de afmetingen eener reusachtige ramp; Dingen was in de diplomatieke kringen een bijzonder geziene persoonlijkheid’.
Komaan! Late men Biekorf dat afkeuren dit-jaar-nu twaalf keers, en nog tien jaar daarachter ooknog twaalf keers, ja als 't God belieft nog honderd jaar-lang-zoo twaalf keers! Op een einde, van 't danig te herhooren, zullen er toch-wel meer Vlamingen zijn die over zulke tale beschaamd worden.
Brom.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd