Biekorf. Jaargang 31

[p. 199]

't Mirakelboekje van Gulleghem

(Vervolg van bl. 188).

10

[10] Alsmen schreef duust vier hondert achte ende || tseuentich soo gheuielt inde prochie van huele || dat een kindeken toebehoorende casin vanden bus||sche zoo zeere gheschuert was dat mer gheene(n) || raet toe vinden mochte zonder snijden de vorseijde || vadere ende de moedere droughent vp onser || lieuer vrauwen van Ghuedelghem ende belof den onser Vrauwe te verzouckene met hueren || kinde mocht ghenesen de bede ghedaen ende de || offerande beloft t'kint ghenas terstont bijder || gratie van onser vrauwen, ende zij dede huer || peilgrimage ende offerande te ghuedelghem || also zijt beloeft hadde lof hebbe godt ende⁽¹⁾ || onser vrauwen.

(1) 't Schijnt ‘enden’, waar deze ‘-n’ is enkel een van de teekens om de reek aan te vullen.

11

Int' Jaer ons heeren duust vier hondert ende || achte ende t'seuentich so gheuielt inde || prochie moorseele datter een kindt ghebooren || was met eenen crommen voete, de moeder || dat aensiende v(er)ghifte⁽²⁾ t'kindt onser lieuer || vrauwen van ghueldelghem ende belofde onser || vrauwen daermede te verzouckene de bede || ghedaen t'kindt ghenas bijder gratie van ons(er) || vrauwen bij min dan binnen eenen haluen Jaere || ende dede haer peilgrimage, en(de) offerande// [11] met haaren kinde, te ghuedelghem alzo zou || beloft hadde lof hebbe godt ende ons vrauwe.

(2) OUDEMANS. ‘Verghiften’ = vergeven. Hij wil, meen ik, zeggen = geven, toewijden, dedicare. Zijn voorbeeld daartoe komt ook uit een mirakelverhaal. (Vgl. alhier mirak. 12, 18).

12

Item ende int' voors(eijd)e Jaer gheuielt inde || prochie van Ghuedelghem dat een kindt toe||behoorende Roegaer noppe f^us vitoors, zeere || was gheschuert de voors(eijd)e

[p. 200]

vadere ende de || moedere begiften⁽¹⁾ dit kindt onser vrauwen van || Ghuedelghem ende belofdsn onser vrauwen || te v(er)zouckene metten kinde met offeranden, || de bede ghedaen t'kint wart terstont ghe||nezen bijder gratie van onser vrauwen ende || deden huer peijlgrimage alsozijt beloft hadden, || lof hebbe god ende onse vrauwe van al.

(1) OUDEMANS. ‘Begiften’ = begiftigen. Vgl. hiervoor (mirak. 11) ‘verghiften’. Hier blijkt het wederom te zijn = toewijd en.

13

Int' Jaer ons heeren duust vier hondert ende achte || ende tseuentigh of daer ontrent soo gheuielt || inde prochie van Iseghem dat t'wijf van maeijlin || sijmoen langhe cruepele gheweijst hadde ende || moeste met cricken ghaen, ende huer cam in haer || vijsijoen⁽²⁾ dat zou onse vrauwe van Ghuedelghem || v(er)soucken zoude, zou zoude ghenesen, twelcke zou || belofde, de belofte ghedaen het beterde terstont // [12] bijder gratie van onser Vrauwen, ende cam || te ghuedelghem onser vrauwe versoucken ende || liet haer cricken daer lof hebbe godt ende onse || vrauwe.

(2) ‘Vijsijoen’ = inbeelding, gedacht. 't Woord in dien zin wordt nog heden gebezigd, althans tusschen Yper en Kortrijk.

14

Int' Jaer ons heeren duust vierhondert ende || neghen ende tzeuentich, soo gheuielt dat een || vrauwename⁽³⁾ vander prochie van ijseghem, || lach vj dagen lanc metter kele vul vande || quinantie⁽⁴⁾ ende ghezwelzels zo dat zou broot || noch niet dat was nemen mochte, de welke || vrauwename aen riep vp onser Vrauwe van || ghuedelghem ende beloofdeze te verzouckene || met eender kerse van eenen ponde, de bede ghedaen de vors(eijd)e vrauwename wart v(er)troost || bijder hulpe van onser lieuer vrauwe, en(de) dede || huer peijlgrij-

(3) DBo. ‘Vrouwename’ en ‘Manshoofd’ = vrouwspersoon en manspersoon.

(4) Is ‘quinantie’ een verbasterde leest van ‘kwijning’? Van zinswege schijnt er toch meer in te steken dan kwijning.

[p. 201]

mage voors(eij)t onse lieue vrauwe || te ghuedelghem ghesont lof hebbe godt ende || ons vrauwe.

15

Item ende int' zelue Jaer of daerontrent || Marcx bernaert in huele hadde een kint || dat vterlijcken⁽¹⁾ zeere geschuert was, de // [13] voors(eijd)e Marcx belofde met zinnen kinde onser || lieuer vrauwe van gheudelghem te verzouckene, || de bede ghedaen t'kint was terstont ghenezen, || bijder gratie van gode ende onser vrauwen, ende || dede zijn peijlgrijmage ende offerande also hijt' || beloft hadde lof hebbe god en(de) ons vrauwe.

('t Vervolgt).

L. De Wolf.

(1) = Uitnemend. Vgl. mirak. 16 ‘hard’; vgl. ook boven mir. 4, bl. 158 opm. 2.