Biekorf. Jaargang 31

De oorlog in Dickebusch en omstreken

(Vervolg van bl. 141).

1915. Dinsdag, 16ⁿ in Schrikkelmaand. In den nacht wederom geschot. Helder weêre. Gevlieg: een bomme bij Hektor Dalle's, een bij Hileer Lievens, en smijtinge al den kant van den Vyver. Twee krijgsgevangenen geklampt.

17ⁿ. Asschenwoensdag. Heel den nacht geweer- en vuurmondgeweld.

Tegen noene vele gejaagdheid onder de mannen van 't leger: de Duitschers immers zijn een aanval begonnen. 't En lijdt geen schof tijds of daar zijn alreeds onze drommen-ter-nood, gestadig-maar aankomende uit Westoutre, Reninghelst, Belle, heel den namiddag, in een haaste allemaal, met de wagens met voorraad te storme daartusschen. Schoon te zien dat ze gereed waren. Ook de Duitschers worden dit wijs, en leggen weer stil. Alleen een beetje gesmijt om den Vyver.

[p. 160]

De kerke dient nu voor boeie en voor bergstal. Slecht weêre.

Den 18ⁿ. De kanons van bij Charlewie Charles' zijn verhuisd naar de schure en naar 't wagenhuis van Remy Lamerant's, vanwaaruit datze dersch geven. Allen avond schieten de Engelschen duchtig, immers binst den aflos van 't volk uit de loopgrachten.

Den 19ⁿ. Men kan een keer een ademtjen halen.

20ⁿ. Zaterdag. Nogal kanons nu in de weê van Juul Forceville's, langs dezen kant den Vyver. Te Cyr. Lamerant's en Hⁱ Desmarets', zijn toegekomen belgsche geschutliên die hunne stukken opstellen over den ‘Café Français’. Nog nooit is hier zoovele strijdsvolk geweest. Ze nestelen weer in de kerke die kerels, en de minste huizekens zitten ervan vol als een ei.

Omtrent den 5ⁿ, smijtschroot bij J. Verschelde's en Benjamin Dequeker's.

Zondag den 21ⁿ. Vanwege dat de kerke bezet ligt, nl. met Schotten, is het er ons zeer ongemakkelijk, nòg al zijn die menschen tamelijk beleefd binst de diensten.

We zegenen immer met het H. Bloed.

De Engelschen hebben weeral den timmer in: thans zijn ze aan 't opslaan en beberdelen van veldverblijven of tenten, nieuwe en vele, een beetjen overal. In den hof van 't klooster twee schoone groote, tewege voor ziekenhuis. 't Is ook in een vluchtkot alzoo, in 't bosch te Planckeel's, dat Father Keans heden misse gedaan heeft.

't Is nu zeven weken dat de Engelschen hier thuiszijn, en ons dorp is al van den helft meer vermoord. Ze verwegelen 't alom; staan ze voor een hage ze kappen erdoor, zoodat er niet ievers nog een lochtingske is dat niet voor alleman openstaat. En gaten steken in muur of gemets 'n is maar een gedacht. Vlamertinghe waar het nog fransch is zooveel als hier engelsch, 'n is opverre-na niet verwoest gelijk Dickebusch.

Maandag den 22ⁿ. 'n Vuile smoor. In den dag. zooals gisteren, weinig geschot; in den avond wat meer.

Vandage heb ik met den Eerw. H. Kapelaan van Voormezeele het H. Bloed overgedregen naar 't klooster

[p. 161]

van Reninghelst waar immers Zusters zijn van 't Oudemanhuis van Voormezeele, dewelke het daarna zullen overhandigen aan die hunner medezusters die op Abeele gevlucht zijn, en die er verder dan zullen voor zorgen.

('t Vervolgt)

[A.V.W.]