Biekorf. Jaargang 31

Niewjaarbrief uit Kongoland

DE jaren zijn gelijk de rook,

... Die opstijgt uit mijn pijpe

En vlug verdwijnt, of men er ook

Met open hand naar grijpe!

En zóó gaan al de jaren heen,

Men kan ze niet herwinnen;

Ze zijn eens nieuw, eens oud, maar geen'

Die weer opnieuw beginnen.

Ze vliegen mét en als de wind:

Ze zijn zoo gauw vervlogen!

[p. 7]

 

Wat heeft hun vlugheid 't menschenkind

 

Reeds menigmaal bedrogen!

 

Want evenals de jaren, vaart

 

Ook heen het menschenleven,

 

En, of ge Paus of Koning waart,

 

Slechts één is u gegeven:

 

Eén leven, goed of kwaad, doch één

 

Dat ge eens zult moeten derven,

 

Want alle sterfling, groot of kleen,

 

Komt eindelijk... te sterven!

 

Ik wensch daarom het beste deel

 

Aan Nichten en aan Neven,

 

En 'k bid voor hen om: goed en veel,

 

Om 't eeuwig hemelleven.

 

Voor 't komend jaar, intusschen: moed

 

Dat wensch ik u bij dezen!

 

Hoe vlug het ook vervliegen moet,

 

Het moge U ZALIG wezen.

Br. Frans.