Biekorf. Jaargang 30
(1924)– [tijdschrift] Biekorf–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
[pagina 281]
| |
Het Glorielicht‘Het licht van uw gelaat is over ons opgeheven, o Heer!’. Psalm. IV, 7.
IN onverdoofbaar glorieglanzen
de Godheidszonne straalt,
en spreidt uit d'hoogste hemeltransen
haar gloeiend glorielicht.
Op al de zalig' hemellingen
in 't godgevallig Rijk,
die 's Heeren lofzang jub'lend zingen,
blinkt 't godlijk glorielicht.
Door 't aardsche licht wordt 't lijf beschenen
en 't uiterlijk gekleurd,
doch rechtstreeks dringt ter ziele henen
't subtiele glorielicht.
't Beschijnt, ja, elk, doch naar den grade
van elkeens liefdevuur,
en 't deelt zich wijs naar elks genade,
't verstandig glorielicht.
Gods werk is vol goedjonstigheden:
de Godheid maakt zich één
met 't schepsel Haar zoo laag beneden
door 't milde glorielicht.
Geen wezen mag God zelf aanschouwen,
Zijn aanblik slaat met doodGa naar voetnoot(1),
doch zulke kennis kan het bouwen
op 't heilzaam glorielicht.
Lijk d'ad'laar koen, omhoog gevaren,
de zon blikt in 't gelaat,
zoo mag de ziel God zelf bestaren
bij 't schitt'rend glorielichtGa naar voetnoot(2).
| |
[pagina 282]
| |
De Heer ontvouwt zijn eigen schatten
wel heel, doch heellijk nietGa naar voetnoot3),
en laat ze door zijn schepsel vatten
in 't kostbaar glorielicht.
Alle and're klaarte doet verdwijnen
de zon; de godheidszon
laat voort alle and're kennis schijnen
bij 't wonder glorielichtGa naar voetnoot(4).
In onverderfelijken luister
door eindlooze eeuwigheên,
straalt, immer nieuw en onverduisterd,
het eeuwig glorielicht.
Een heldere bron van zaligheden,
van blijdschap onvermengd,
door mensch of engel nooit t' ontleden,
is 't wonnig glorielicht.
En grootscher dan de zang der baren
en dan der winden lied,
dreunt 't dankhallel der hemelscharen
om 't heerlijk glorielicht.
Voldoe, o Heer, mijn diepst verlangen,
en laat, al ware 't maar
één enklen straal mijn ziel ontvangen
van 't zalig glorielicht.
J. Bittremieux. |
|