Biekorf. Jaargang 30

(1924)– [tijdschrift] Biekorf– rechtenstatus



Daar is nen beul Daar is nen beul, ne wilden beul, en toch bewonderd en bemind, die onverbiddelijk, onverzadelijk 't wijszijn van den mensch verslindt. Nen beul die aantrekt, en voor wien, geen voet 'n wijkt, geen ooge 'n schuwt, die 't dwaaszijn, met verkeerden tooi, op allerhande leesten duwt, Die 't oud vernieuwt, en 't nieuw weêr oud maakt, ongestadig blekt en blaait, en vaste schoonheid, 't zedigzijn, in 't wervelen van zijn luimen draait.
[pagina 181]
Nen beul die zin en lijf beheerscht, die nijpt en lost, die snoert, ontsnoert, die langt en kort, die wijdt, vernauwt, die have en huis ten gronde voert. Waar weunt dien beul, die wilden beul, die dwingt,... en toch de vrijheid spaart?... e woord is 't, ach! èn enkel woord, dat vorstelijk deur de wereld vaart. Mode! mode!... 't woord dat vliegt, en vasthaakt in zoo menig hert, en roepend daar van ‘kijkt naar mij’, zoo schrikkelijk wreed, zoo machtig werd. 't Is buigen, buigen, voor dat woord, en 't last ervan gewillig dragen, 't is leven naar die dwaze wet, en lijden zonder klagen. Nieuwcappelle, 1924 A. Mervillie