Biekorf. Jaargang 30

[p. 157]

Een Onweer onder de Tropen

(Borsteltrekken)

ZOO zal't niet lang meer duren

De zonne priemt en steekt,

Als ze ter middagure
Door looden wolken breekt.

_**_*

De hemel is verduisterd,
De bange schepping zwijgt.
Plots wordt de storm ontkluisterd:
't Heeft lang genoeg gedreigd!

Een rukwind! Palmen buigen
En blaren warrelen rond.
Al krakend vliegt in duigen,
Een boomspil, op den grond.

Een weerlicht scheurt de luchten,
Een dikke druppel valt,
Nu schuilen, mannen! vluchten!
En raaslend de donder knalt.

Het stroomt, met helder vlieten,
Met ruischend raasgerucht,
- Geen ‘regenen’ meer, maar ‘gieten’ -
Uit regengrauwe lucht.

_**_*

Dan, blauw en diep, een klaarheid,
Waarvoor het duister zwicht:
(De zegepraal der Waarheid)
Het zuivere zonnelicht!

Leo Bittremieux,

te Mbata-Kiela, Belgsche Kongo