Biekorf. Jaargang 30

[p. 87]

Ontwaking.

DE boomen...
ze droomen
van lenteweer en labberlucht,
van groeien
en bloeien:
van blârenloof en zomervrucht,
van klank
en gezang
en warme nestjes teer en klein,
en 't kwelen
en 't spelen
van 't onervaren vogellijn.

_**_*

De twijgen
ze nijgen,
als 't windje door de toppen suist,
ze beven,
herleven:
jong bloed nu door hunne aderen bruist.
De wonne
der zonne
hun slapende oogen laaft en lekt;
de spillen
ze rillen:
Ze zijn uit hunnen slaap gewekt!

_**_*

En 't leven
komt even,
door winterkoude en vorst bekneld,
licht blakend,
ontwakend,
in 't droomend hart mij opgeweld.

Edm. Bartels.