Biekorf. Jaargang 29

[p. 273]

Een vers dat wilde ik dichten...

Een vers dat wilde ik dichten, maar

'k en kreeg 'et niet gedaan.

De kop was wel te vinden, maar

'k en kreeg geen lijf eraan

noch steert. 'k Greep naar een rijm, 't was weg

en door; mijn vuist intusschen

viel in de rijmen als een kei

valt in een bende musschen.

't Gaat al wat immer rijmde op vlucht

en mijn gedachte snelt

het niet in, lijk de drijfsneeuw die

voor 't zonnewezen smelt.

Wat moet ik doen! tenzij de star-

onvruchtbre veder strijken

en hopeloos de lucht in naar

de watten wolkjes kijken.

De vogel die gevlucht is, komt

misschien nog weder bin',

misschien valt uit de lucht een nieuw

gedacht in mijnen zin!

't Is al omniet gepieroogd en

gepinkt op den kijkuit:

de watten wolkjes, wolkjes zijn

van watte en daarmeê uit.

Caes. Gezelle