Ik heb me nu aan 't Fransch gezet.
Waarom? Omdat ik begon te begrijpen dat ik zonder fransch nooit geen ‘beschaafd Nederlandsch’ kennen zou. Met alleen mijn vlaamsch, hoe wil-je dat ik mijn vlaamsch dagblad verstond als 't zegt: ‘Cordons politie’; ‘langzaam confrater’: ‘de aanblik was eenig’; ‘de zon was van de partij’; ‘Duitschland is aan onze deuren een haard van haat’... enz.? Met fransch, nu ten minste kan ik ‘beschaafd Nederlandsch’ verstaan, en ook... zelf aaneenfutselen. B.v. ons volk zegt ‘de Halle’, de franschman ‘les Halles’, 't beschaafd zal zijn de Hallen. Een toestand is bedenkelijk? ‘sérieux’ zegt de franschman, ernstig zal 't woord zijn. Iemand is overreden, in slunsen, in moes, maar hij gaapt nog? de franschman heet ‘son état satisfaisant’, 't beschaafd zal dien toestand noemen voldoende - bedank-je -.
Ondertusschen nochtans vraag ik mij soms af: maar als we nu voor alles in 't fransch eerst denken, waarom dan nog vlaamsche woorden gebruikt? Spreken we dan maar fransch rechtuit.
Merchie.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd