Biekorf. Jaargang 29
(1923)– [tijdschrift] Biekorf–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd | |
[pagina 131]
| |
En 't groeit en wordt al groot' en grooter,
en 't wint aan kracht en veerdigheid,
en 't teekent rustloos mooie lijnen
op 't Leievlak zijn effenheid;
en, in de gouden zonneklaarte,
aan 't blinken valt 't met zilvren glans,
en spiegelt in zijn roerig wezen
een tipken van den hemeltrans!
Maar stouter wordt 't en liggen laat het
zijn bane in 't midden van den vloed,
om gheel de Leie rond te varen
alwaar 't hem past of lust aandoet:
zoo scheert 't de boorden langs, en wentelt
alrond 'n schuit die rusten gaat,
en speelt met 't lisch, en ziet naar, verder,
de meerschen op hun pronkgewaad!
Daar lonken naar hem toe de blomkens
in tooi van goud en vonkelrood,
en 't wilt erbij, en 't drijft er henen,
en op den oever... 't loopt hem dood!
J.I. |
|