Mijn Vlaanderen heeft een eigen taal!
Maar niet in onze Bladen.
- ‘De dood van Dingen roept de herinnering weerom wakker van de ramp van...’ = rappellen à vie le souvenir...’!
- ‘De zaal is zoo vol dat zij haast kraakt’. Die ‘haast’ doet hier lief; de franschman 'n is er zoo nauwe niet op, hij zegt ‘pleine à craquer’.
- Deze zijn, met de creatie, en de pieteit, en het onstuimig oeuvre van Rodenbach, en de antichambres, en het corps diplomatique en zijn defilé met het wetgevend lichaam, enz. wederom staaltjes van ‘degelijk’ nederlandsch waarmee men, ‘om een geliefkoosde figuur te gebruiken’, de Vlamingen meer en meer ‘met een kluitje (of een klontje) in het riet wil sturen’!
Zonde Gods.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
