Biekorf. Jaargang 29

[p. 1]

[Nummer 1]

Slapende botte van Guido Gezelle
O tijd gij vaert en vaert zoo snel

O tijd gij vaert en vaert zoo snel
hoe wilt gij dat ik u palen stel
blijft hier en laet me een stond genieten
mijn hert in 't hert eens vriends te gieten
Een vriendenhert en klopte er ooit
of 't was, met eere en deugd getooid
of 't was met hert en zin en al
eerst vriend van dien elk minnen zal
ver boven de mate van al dat hier
....... het branden hier of el

de macht die hier of el

[p. 2]

 

der liefde ware zij nog zoo fel

 

beminnen mag heeten zij 't nog zoo fel

 

gij weet mijn vriend wat hoogen prijs

 

in 't her te ik stelle, dat zijt gij wijs

 

in 't herte van een kind. Wie spreekt

 

wat dat er al bin' dat herte steekt

 

wat edel blanke onoozelheid

 

wat ander schatten nooit gezind [= gezeid?]

 

wat wonder schoone zuiverheid

 

wat liefde en teer eenvoudig zijn

 

en waerheid, edel kristalijn

 

dat nooit de gouden stralen breekt

 

die blinkt en uit ooge en monde spreekt

 

wat hoogen prijs dat weet gij wel

 

ik op uw dierbaar herte stel

 

Doch hebbe 't God aleer 't aen mij

 

of iemand ooit geschonken zij

 

want hij die Hem voor allen kiest

 

heeft Hem nog als hij 't al verliest

 

noch nimmer en zal hem de keuze rouwen

 

en valt hij en zal hem de val niet... ouwen

 

weent hij, wordt hem 't weenen zoet

 

en sterft hij, 'k meen dat hij winste doet.