Biekorf. Jaargang 25

Heimkeer

IK heb ellendig veel geleden,
Omdat ik weinig heb bemind;
Want hij die loochent zonder reden,
In 't leven geene vreugde wint.

Ik heb ellendig veel geleden,
De smarte was mijn zielekind;
Ze vergezelde steeds mijn schreden
Langs wegen waar men tranen vindt.

Want hij die 't leed niet heeft dorstreden
Dat iedereen aan 't leven bindt
Zal lijden en heeft reeds geleden,
In onbewustheid, als een kind.

_**_*

Ik heb ellendig veel geleden
Omdat door eigenwaan verblind
Ik toch zoo luttel heb gebeden
En niet verstond wat God verzint.

Ik heb ellendig veel geleden...
Ik bleef nochtans, o Heer, een kind;
En nooit wat andren U misdeden,
Heb ik gedaan, in passie, blind.

[p. 200]

 

Want 'k ben gegaan in eenzaamheden

 

Daar men in eenzaamheid U vindt...

 

Hoe moer ik heb mijn wil bestreden,

 

Hoe minder werd ik blijgezind...

 

 

 

_**_*

 

 

 

Nu waait door droeve dag van heden

 

Om slapen mijn, geen zoele wind,

 

En 'k staar, heel ver, in diep verleden,

 

Mijn schreiende oogen dof en blind.

 

 

 

Ik heb ellendig veel geleden

 

Omdat ik weinig heb bemind...

 

Ik zal mijn smart als brood nu kneden

 

En door de dagen gaan als kind.

Juul Filliaert.