Biekorf. Jaargang 25

De laatste Ridders

WELEER in 't rijk beluik van vlaamsche dorp en stede
gerugsteund aan een tros van leên en heerlijkheden
daar rees bij de oude kerk, met neêr- en opperhof
het machtig heerenhuis.... vergaan in gruis en stof.

In 't doodboek slaapt nu 't hof, met ridders feest en jacht.
Een boerenwoon vervangt de middeleeuwsche pracht.
Nu liggen hier en daar nog, met gevouwen handen,
de heeren met hun vrouw; en met gesloten mond

zoo bidden ze in de kerk - die niet en bidt te schande -
on ruinen stil hun eeuwgen credo in het rond.
Daar liggen ze uitgestrekt als twee versteende lijken

met stalen blik en on beroer baar oogenlid,
spijts tergend ongeloof, daar hemelwaarts te kijken
en loepen eeuwig voort hun eeuwig wachtwoord: bidt.

Horand