Biekorf. Jaargang 23

Het liefde van den kant

MIJN kantekussen is een speeltuig
dat kan muziek van zuur en zoet
want al die klosjes zijn lijk toetsen
op 't fijn klavier van mijn gemoed;
En al die blokjes blokjes vele
klabettrend neerstig overhand
van 's morgens vroeg tot 's avonds spelen
het houten liedje van den kant.

'k Heb in mijn jeugd het woord van liefde
van vele jongmans wel gehoord;
ik zat te werken en ik bloosde
doch spreken dierf ik niet een woord.
Maar al die blokjes blokjes vele
klabettrend neerstig overhand
al dansend gingen aan het spelen
het leutig liedje van den kant.

Maar gauw mijn lente was vervlogen;
toen gingen al die jongmans heen,
nu zit het arm en grijs begijntje
bedrukt in 't celleken alleen.

[p. 299]

 

En al die blokjes blokjes vele

 

klabettrend neerstig overhand

 

uit medelijden zoete spelen

 

het droevig liedje van den kant.

 

 

 

Toch in den hemel is een bruigom

 

die ook verlaten zielkes mint,

 

en heb ik zondekes bedreven,

 

mijn Jesus spare 't menschenkind;

 

want al die blokjes blokjes vele

 

klabettrend neerstig overhand

 

van 's morgens vroeg tot 's avonds spelen

 

het vrome liedje van den kant.

Theo Brakels