Biekorf. Jaargang 23

[p. 225]

[Nummer 15]

Oude Volkenkunde

DE eerste bewoners van Europa kwamen vermoedelijk uit Afrika; de volksstammen van den ouden steentijd waren langhoofdig en Afrika is het stamwerelddeel der langhoofdigen. Zekere voorwerpen van het rendiertijdvak vertoonen verre gelijkenissen met Egyptische oudheden en in de oudsteentijdsche grotten van Menton heeft men geraamten van een slag negerachtigen van Afrikaansche menschengeslachten ontdekt.

Met het begin van den jongen steentijd kwam er een zwarm korthoofdigen uit Azia: Azia is het werelddeel van de korthoofdigen en nu nog vertoonen sommige afstammelingen van jongsteentijdsche geslachten eene gelijkenis met Mongoloïden. Te Pitthem hebben wij dikwijls zulke geelbleeke, Mongoolsche menschengezichten waargenomen en den eersten keer dat wij naar Ghijzelbrechteghem gingen, zagen wij zulk een mongoolsch wezen door een gevelvenster schouwen.

[p. 226]

Die zwarm jongsteentijdsche lieden, die ook door de vallei van den Donau, de paaldorpen in Europa invoerde, drong door tot de Alpen en verdrong de oudsteentijdsche langhoofden, deels naar 't Noorden, waar zij blond wielden onder den invloed van de luchtgesteltenis en die merkweerdige jongsteentijdsche beschaving deden bloeien, welke men in 't prachtig muzeum van Kopenhagen kan bewonderen; - deels naar 't Zuiden, waar zij bruin bleven en de kusten van de Middellandsche Zee bewoonden.

Zoo kent men in Europa drie menschengeslachten:

1^o Het Noordsch menschengeslacht met langen schedel, blond haar en blauwe oogen;

2^o Het Alpisch menschengeslacht met korten schedel, bruin haar en bruine oogen;

3^o Het Middellandsch menschengeslacht met langen schedel, bruin haar en bruine oogen. Tot dit menschengeslacht behoorden vermoedelijk de Etruriërs, de Liguren en de Jberiërs, van de welke de Basken afstammen.

_**_*

Een uitgeweken stam Noordsche, blonde langhoofdigen bewoonde de hoogvlakte, van dewelke eenige groote stroomen van Midden-Europa hunnen oorsprong nemen, ietwat in 't Noorden der Karpathen.

Hij was de kern der Arische volkeren, het indogermaansch oorvolk, sprekend de indogermaansche oortaal.

Uit dien oorstam zijn al de stamverwante indogermaansche volkeren uitgezwarmd.

Dit gebeurde vermoedelijk in den bronstijd.

Van dien stam komen al de indogermaansche volkeren voort; de Hindostaniërs, de Perziërs, de Tochariërs, onlangs leden in den Turkestan ontdekt en door de Chinezen met blauwe oogen verbeeld, de Armeniërs, de Hellenen en de Italische volkeren, de Kelten, de Slaven en de Germanen.

Hoe kunnen wij ons dat voorstellen?

Uit een volksstam van Latium spruiten de latijnsche

[p. 227]

volkeren, die romaansche talen spreken. Wij weten door de geschiedenis hoe dit gebeurd is.

Aan een gelijkaardig verschijnsel hebben de arische volkeren en de indogermaansche talen hunnen oorsprong te danken.

De krijgers, die uitweken, overmeesterden het volk van de streek, waar zij toevielen en zoo kwam het, dat, zooals bij de Kelten in Cesars tijd, twee klassen van de bevolking konnen waargenomen worden.

_**_*

Onder de indogermaansche volkeren kent men de Kelten en de Germanen.

De bloeitijd der Kelten, die eerst op de boorden van den Mein woonden, had plaats in den ijzertijd.

Zij breidden uit in de vallei van den Donau en zij drongen tot in klein Azia. Als zij tot het christendom bekeerden, richtte de H. Paulus tot hen zijnen brief ad Galatas en als de H. Hieronymus naar Trier verbannen wierd, was hij heel verwonderd daar diezelfde taal der Galatiërs te hooren spreken.

Zij woonden in Zwitserland en in 't Noorden van Italië.

Zij vaarden naar Engeland, Ierland en Spanje.

Zij kwamen over den Rhijn en bevolkten Belgenland en Frankrijk. In ons land, volgens de getuigenis van Cesar, waren eerst de Galliërs, later de Belgen gevestigd.

De Cimbers en de Teutonen waren vermoedelijk ook Kelten. Zonderling genoeg: men geeft soms aan de Duitschers den keltischen naam van Teutonen en Gallië heet Frankrijk en draagt een germaanschen naam.

De Germanen wierden meest bekend met den val van 't romeinsch keizerrijk.

De verschillende stammen door Tacitus beschreven, sloegen in elkander en bedegen tot volkeren: van die volkeren kwamen er drie in ons land, namelijk de Saksen, de Friesen en de Franken.

J. Claerhout.