Biekorf. Jaargang 22

[p. 193]

[Nummer 13]

Oud Vlaanderland

I.
Kiwang of Jongsteentijdsch Vlaanderland.

EEN jongsteentijdsch dorp is op een vloer van planken opgetimmerd, die op palen rust, boven 't water van een klein meer, dat de beek voedt, die wat verder in den vloed spoelt, welken men eens den ouden Mandel noemen zal.

Vergeten wij niet den vriendelijken lezer te melden, dat wij ons in 't jaar 1446 vóor Christus bevinden, het jaar dat de Israëliten over den Jordaan in 't land van belofte binnentrokken en aanschouwen wij de vrouwen van het paaldorp der Zwarte raven, die voor hare hutten aan den arbeid zijn.

[p. 194]

- Ik ben hier, met een lastig werk bezig, zegt Nianga; ik heb hier een stuk herthoorn; het bovenste deel moet ik vierzijdig afsplinteren en slijpen om het in een houten steel te passen en vast te maken en het ander einde, moet ik met mijn keimes en mijnen keipriem uithalen om in de opening de steenen bijl vast te binden... Zoo een steelgreep is een zware arbeid en ik weet niet, hoe ik ermede zal klaar komen...

- Mijn werk vordert ook niet, antwoordt Itowa; het is al veertien dagen dat ik bezig ben met eene huid te reeden en te schrepen... Ik zal ze naaien, zooals zij is... Ik heb goede zenuwsnaren, maar ik heb mijne naald verloren; kunt gij mij geene naald leenen?

- Ja, antwoordt Nianga; ik heb hier eene fijne naald, die ik van een hard en dun beentje gemaakt heb... Het is mij uitmuntend gelukt er eene opening in te booren...

- Zie eens ginder, zegt eensklaps Itowa: wat voor een wangedrocht komt er daar uit het bosch te voorschijn?... Het is een beer!...

- Wist gij het niet? herneemt Nianga... Het is de tooveraar van het dorp der Grijze valken, dat met ons bevriend is... Het is een wonderbare heelmeester van plagen en kwalen... Het is Komura... Het is zijne liefhebberij in de vermomming van eenen beer, overal rond te wandelen...

- Ik had nog nooit daarvan gehoord... Kijk, hij komt over de brug, recht naar ons...

- Wees niet verschrikt, hij zal ons geen leed doen.

Komura nadert in zijn zonderling pak.

- Vrouwen, vraagt hij, waar zijn de mannen van het dorp?

- Zij zijn op de jacht, wedervaart Nianga. Sedert den laatsten strijd met het dorp der Platvoeten hebben wij eenen voorraad horens en beenderen noodig, urn nieuwe wapens en nieuwe werktuigen te maken.

- 't Zijn dappere kerels, de mannen van uw dorp. Ik

[p. 195]

heb van hunne heldendaden gehoord; ik heb vernomen hoe zij het dorp der Platvoeten bestormd en ingenomen hebben...

- Mijn man was de eerste, zegt Nianga fier, die de versterking van het dorp binnenrukte.

- En de mijne, spreekt Itowa, was de eerste, die de hand legde op den hoofdman Kiwango, om hem gevangen te nemen!

- Hoe? Heeft men den hoofdman gevangen? vraagt de tooveraar... Dit wist ik niet.

- Ziet gij ginder die hutte? zegt Itowa... Daar ligt de hoofdman gevangen, in afwachting dat hij geslachtofferd worde...

_**_*

Hoorngeschal weergalmt in het bosch en de mannen komen van de jacht terug. Blijde kreten begroeten de aankomst van Komura en welgezind trekken de jagers, met den buit hunner welgelukte jacht naar hunne hutten. 't Mark der beenderen zal hun de geliefkoosde, spijs verschaffen; met de huiden zullen zij kleederen naaien; de tanden zullen zij als perelen op snoeren spitten; met de beenderen zullen zij bijlen, houwen, dolken, priemen, hamers, naalden en wrijftuigen maken.

's Avonds wordt er, ter eer van Komura een groot feest gevierd; een groot vuur, laait op de zachte helling tusschen het woud en den vloed, waarboven het paaldorp getimmerd is; wilde gezangen weergalmen; allerlei dansen, met afzichtelijke sprongen en tooverachtig gebaar worden uitgevoerd; de woeste koppen, met pluimen versierd en ingekorven tooverteekens bont getint, wemelen door elkander en teekenen, in den rooden glans van den vuurgloed, zwarte spookgedaanten op de boomen van het bosch: de donkere waterplas weerspiegelt en vertweelingt het tafereel.

_**_*

[p. 196]

Kiwango is in droevige mijmeringen over zijn ellendig lot verzonken en 't gedruisch van het feest vindt een akeligen weerklank in zijn somber gemoed.

Hij ligt op eenen hoop bladeren uitgestrekt en boven hem verheft de hutte haar kegelwendig gewelf; zij is van boomstammen gemaakt, die in eenen kring gezet, aan de toppen te zamen gebonden zijn; de openingen zijn van onder met graszoden bedekt, hooger met kaf en leem gestopt.

't Gerucht versterft in 't dorp en de bewaker is nevens den gevangen hoofdman in slaap gevallen.

Een straal van de maan dringt door eene opening en Kiwango hoort eene lichte kreveling: het is eene riem, die door de opening nederdaalt en aan de riem ziet de hoofdman een keisteenen mes hangen.

Kiwango gelukt erin het mes met zijne tanden te vatten, in den grond vast te zetten en aan de beide sneden de banden zijner handen te wrijven en te verslijten. Als hij na langdurige pogingen zijne handen loskrijgt, doorsnijdt hij ook, de snoeren zijner voeten.

Hij staat recht, verschuift zachtjes de ossenhuid, die den ingang der hut bedekt en vooraleer de wachten, die de hut bewaken, den tijd hebben hem te vangen, zwemt hij door den plas tot aan den oever en bereikt hij pijlsnel het woud.

_**_*

Als de zonne rijst in de rooskleurige en lichtgroene tinten van den dageraad, komt Kiwango in zijn dorp terug, dat op den oever van den stroom gelegen is, waar vele eeuwen later de frankische stam der Emilingen aan de belgo-romeinsche bevolking zal opvolgen.

Tijdens het feest, dat zijne terugkomst viert, moet Hanko vertellen, hoe hij den hoofdman verlost heeft.

- Ik hield mij verdoken, in de nabijheid van het dorp der Zwarte raven, vast besloten, onzen hoofdman te redden! Ik zocht eene gunstige gelegenheid, toen ik den tooveraar

[p. 197]

Komura ontwaarde, die kruiden zocht in het woud. Ik overviel hem, beroofde hem van zijne vermomming en kon daarmede gemakkelijk in het vijandelijk dorp sluipen... De hut, waar onze hoofdman gevangen lag, was ondertusschen zoo zorgvuldig bewaakt, dat ik niets anders doen kon, dan langs eene zijde, de hut te naderen en door eene opening, den hoofdman een mes te verschaffen!...

J. Claerhout

Bonn, Lentemaand 1909.