Biekorf. Jaargang 22

[p. 44]

West-Roosebeke

DAAR heft ge weer, den heuvlentop
rings om, bij 't eerste zonontluiken,
zoo fier uw dikbegraanden kop,
o schilderschoone korenstuiken!

Beheerschend 't kaalgeschoren land,
weleer een zee van korenaren,
waarop nu de ochtendzonnebrand
uw reuzig schaduwbeeld laat varen;

hoe machtig gij herleven doet
de beelden onzer strijdend' helden,
gij prachtig beeld van mannenmoed
nog legerend in die vlaamsche velden.

Ons vaadren ook beheerschten 't land
en pikten goudgetopte vruchten;
doch ploeg en pik in de ijzeren hand
voortijds deed Vlaandrens vijand duchten.

Hier toog ten strijd' het volk van Gent
zijt fier gij Roosebeeksche velden,
hier lag, weleer gelegertent
dit leeuwenras met Artevelde.

Daar heft ge nog ten heuvlentop,
eer de avondzon haar oog komt luiken,
zoo naar, uw roodgeverfden kop
o zwartbedegen korenstuiken!

Als sneuvlend op het deemsterland,
vervolgd door vreemde legerscharen,
waar de avondzon in bloedgen brand
uw spokig schaduwbeeld laat varen;

hoe treurig gij herleven doet
de beelden van ons stervend' helden
in de avond van hun roem, hun bloed
vergietend in die vlaamsche velden.

[p. 45]

 

Ons vaadren stierven voor hun land.

 

Doch Vlaandren maaide zelf zijn vruchten

 

Staan we ook, voor Vlaandrens baat gekant,

 

dat Vreemde ons eigen oogst niet vluchten.

 

 

 

O, Goudenberg! o heilig oord!

 

Gedenkmaal onzer vlaamsche helden;

 

'k schrijf op hun graf, dit roemrijk woord:

 

hier stierf eens Gent met Artevelde.

Horand