Biekorf. Jaargang 21

Mengelmaren

J. Persyn. Over Letterkunde I. Kiezen, smaken, schrijven. - Onze Letterkunde in vogelvlucht. Hoogstraten, Van Hoof-Roelans, 1910.

Wie op de Leuvensche vacantieleergangen in 1907 het genot had Dr. Persijn zijn drie letterkundige voordrachten ‘Kiezen, smaken, schrijven’ te hooren voorlezen of ze naderhand in druk ontving, moet bekennen dat hij daar iets vernomen heeft van allereerst gehalte. Een wondere belezenheid die overigens zijn vele studiën en kronieken in ‘Dietsche Warande en Belfort’ kenmerkt, ligt hier saamgedrongen, met de gewone logiek en raakheid van zijn oordeel en met dezelfde taalfrischheid die u in elk Warande-nummer eerst de bladzijden doet opsnijden waar hij aan 't woord is. Dat heeft hij op aandringen nu laten herdrukken, te zamen met ‘Onze Letterkunde in vogelvlucht’. Tot nog toe was dit alleen te vinden als aanhangsel bij de bloemlezing van J. De Laere. Het is niet een uitgebreide lettergeschiedenis, misschien de kortste onder de meest gekende, maar zeker en vast de beste. Weeral werd dit zoo behoorlijk-lief geschreven. 't Is allemaal gepraat, zoo onderhoudend, zoo geestig-fijn dat het een echte lust is zoo 'n geschiedenis te doorlezen. Er is hier niets, niets aan van de stijve en stugge taal van een katheder-professor; minder stoffelijke

[p. 240]

gegevens dus - jaartallen en opgaven van werken - maar vaster beoordeeling en treffender uitspraak als gewoonlijk. Nu mag of kan geen enkel leeraar of jongen zich nog vervelen in de les van nederlandsche lettergeschiedenis. Hierom, en evenzeer om zijn heel voorname degelijkheid, weze dit boekje ruim verspreid in het onderwijs. 't Is een zegen voor onze scholen.

En van nu af reeds verheugen wij ons om 't verdere dat Dr. Persijn in zijn reeks zal geven.

Arth. Coussens.

Leugendicht

Komt, vrienden, komt, ik zal u gaan verhalen,
Wat wonder zaak mij morgen is geschied.
Ik zal u zeggen zonder falen,
Maar spreken kan ik niet.
Ik was lestmaal thuis gerust op mijnen stoel gezeten,
Ik reed zeer pront te peerd, maar 'k was mijn toom vergeten.
Zoo reed ik door een stad waar huis nog staak en stond.
Nooit had ik zoo veel volk gezien: ik zag noch kat noch hond.
Ik zag een oude vrouw die bezig was met hagen plooien,
Gezeten op een droogen boom, zeer jeugdig aan het grooien.
Met vloeken en getier ontving zij mij zeer beleefd,
Gelijk 't gebraden kalf dat men te drinken geeft.
Uit een gestopte flesch dronken wij gelijk twee helden.
Ik at veel hazen en konijnen nog, die liepen daar te velde.
Zij waren door het eten overboefd,
Zij hadden in geen zeven jaar noch nat noch droog geproefd.
Zoo reed ik dan naar huis al springen op twee krukken,
Om daar een versmoorde kind te hebben uit zijn ongelukken.
Maar terwijl ik gerust in mijn bedde lag,
Meester, staat op 't is klaar dag!

Vr. Weyn.

Vogelenzang

De annewuyten of de Markhof roept:

Keykop, keykop

en

Ik en gij.

De haagtreit zingt:

Geel en blaad (blauw)

Ik ben getraad (getrouwd).

Vr. Weyn.