Biekorf. Jaargang 21

In Memoriam

'T ZIJ nacht eerst, diepe en duister

eer in zijn vollen luister

het licht der sterren blink';

't moet laster zijn en lijden,

't moet onverdiend kastijden,

eer 't schoon der deugden blink'.

Uw grootheid, man van lijden,

door 't duister daar, bezijden

den open zonnegloed,

in needrigheid gedoken,

heeft door den nacht gebroken,

lijk 't licht der sterren-doet.

Heb 's dank, gij die den nacht

zoo zwart, hebt aangebracht

tot schaduw voor zijn glans!

Hij heeft, spijts u, geschenen,

hij blijft - gij zijt verdwenen -

aan Godes hemeltrans.

Caes. Gezelle