Biekorf. Jaargang 21

Henne-maaltijd

DE kansel in de linker' hand,

den boord van-onder op zijn knie,

boer gooit het graan: Ti tie! ti tie!

Ze stormen, van ten allen kant.

Ze vliegen, al kaak'len,

of flodd'ren, al waak'len,

de poelien al zingen

en d'eenden al wringen,

de ganzen al scheren,

met opene vleêren

en de kalkoen

al leelijk doen.

[p. 173]

 

Daar eten z' al nu op een hoop,

 

zoo pikt ge niet, zoo hebt ge niet

 

en als er een' te dichte schiet,

 

't moet vechten zijn of op den loop.

 

Ze grijpen de koppen,

 

ze slaan en ze kloppen,

 

met tweeën, met vieren,

 

met zessen! Zo tieren!

 

't Vecht al door malkander;

 

de boer ijlt zijn pander

 

en 't zwarte stof

 

vliegt rond het hof.

 

 

 

‘Ka Kaa’! De hof-haan komt en klopt

 

een kraaier, die wat luide kraait,

 

den ganter, dat hij tierelaait,

 

den kerpel, dat hij blaast en kropt

 

en alles moet duchten.

 

De indringsters vluchten

 

en spett'ren in 't water.

 

Daar is 't een gesnater,

 

een duik'len en rekken,

 

een kwik'len en kwekken,

 

dat heel de put

 

nu waagt en schudt.

 

 

 

‘Ka Kaa!’ Daar staat de haan bij d'hen!

 

Geen fiesters meer, maar haan alleen,

 

Hij wet zijn vlerke langs zijn been

 

en: ‘Kout!’ Kijkt eens, wat vent ik ben!

 

De vechters zijn maten,

 

die vriend'lijk weêr praten.

 

De kloekhennen zoeken

 

hun kiekens, al kloeken.

 

De maaltijd is t'enden;

 

ze zijn weer aan 't blenden,

 

De haan kraait fier:

 

‘'k Ben Pitten hier!’

 

Warden Oom