Biekorf. Jaargang 21

Dorpjesvrede

BIJ kalmen avond aan den horizont
Lag rustig 't kleine dorpje op achtergrond

Van roode lucht en groene wouden

En liefelijk op 't flikkrend vensterglas
Van mooie kerkje en nette huisjes was

Het zonnelicht zijn dans aan 't houden.

Ter stille, goudgesteven Westerkim
Vloog effenslags met blekkend vlerkgeglim

Heel hoog en vlug een koppel duiven;

De sluimering viel over laud en bosch.
Geen windje dat de dennenkruinen los

En speelsch deed heen en wederwuiven.

Daar hoorde opeens ik bij mijn nadering,
Een traag getamp dat in de lucht verging

En viel uit d'ouden klokketoren;

En zag langs klaar- beschenen wegelbaan
Naar 't dorpje toe de vrome menschen gaan,

Alleen, als in gepeins verloren.

In 't kerkje bloeide een laaiend lichtgeglans
Omheen de straal-uitslaande remonstrans,

Een oude priester gaf den zegen

En 't goede volk zat in gebed geknield,
Met groote liefde en diep geloof bezield,

En 'k heb dien zegen ook gekregen.

[p. 158]

 

Dan viel gelijk een droom op 't dorpje zacht

 

Vol ongevreesde heimenis de nacht;

 

Een wonderschoone sterrenluister

 

Ontschoot ter lucht, en uit dien gloed

 

Scheen't me of het lied weerklonk, zoo blij en zoet,

 

Van englen en hun wachtgefluister..

Eerste Vrijdag.

Arth. Coussens